Mijn interesse in de muziek van Tori Amos is het afgelopen decennium flink afgenomen, waardoor ik het vorige maand verschenen Ocean To Ocean in eerste instantie heb laten liggen. Het zestiende album van de Amerikaanse singer-songwriter blijkt echter een uitstekend album. Het is een typisch Tori Amos album, maar het geluid is wat aangenamer en de zang wat minder fel. Het zorgt ervoor dat Ocean To Ocean het ook lekker doet op de achtergrond, al is het ook zeker een album dat je in detail wilt leren kennen. Ocean To Ocean is van wat constantere kwaliteit dan zijn voorgangers en is ook wat toegankelijker. Lang geleden dat ik zo heb genoten van een nieuw Tori Amos album.
Ocean To Ocean, volgens mij het zestiende album van de Amerikaanse singer-songwriter Tori Amos, heb ik in eerste instantie laten liggen, net als ik het vier jaar geleden verschenen Native Invader onaangeroerd heb gelaten. Met de albums die hiervoor verschenen heb ik het altijd wel geprobeerd, maar echt memorabele albums zaten er wat mij betreft al lange tijd niet meer tussen, al ontbraken gelukkig ook de hele slechte albums.
Als ik de muziek van Tori Amos wil horen kies ik voor Little Earthquakes uit 1992, Under The Pink uit 1994 of Boys For Pele uit 1996, incidenteel afgewisseld met From The Choirgirl Hotel uit 1998 of Scarlet’s Walk uit 2002, allemaal albums die inmiddels tussen de twintig en dertig jaar oud zijn.
Over het vorige maand verschenen Ocean To Ocean las ik echter zoveel goede berichten, dat ik het album toch maar eens heb beluisterd, waarna het nieuwe album van Tori Amos nog veel vaker voorbij is gekomen. Ook Ocean To Ocean is wat mij betreft niet zo goed als het bovengenoemde vijftal albums, maar het zestiende album van de Amerikaanse muzikante kan de concurrentie met al haar andere albums wat mij betreft aan.
Voor verrassingen ben je bij Tori Amos aan het verkeerde adres. Haar muziek is al drie decennia zeer herkenbaar, al is het maar vanwege haar unieke stem. Ook Ocean To Ocean klinkt, zeker op het eerste gehoor, als een vintage Tori Amos album, maar vergeleken met de vorige paar albums is er gelukkig ook wel wat veranderd.
De vorige albums van Tori Amos waren stuk voor stuk veel te lang en bovendien niet erg constant, waardoor de mindere tracks de albums flink naar beneden trokken. Ocean To Ocean bevat elf songs en heeft hier net iets meer dan drie kwartier voor nodig, wat meestal de optimale duur van een album is.
Zeker vergeleken met het hele vroege werk van Tori Amos valt op dat ze op Ocean To Ocean wat minder expressief zingt, waardoor het album minder tegen de haren instrijkt. Nu was dat tegen de haren instrijken vaak juist de kracht van de muziek van Tori Amos, maar ik mis het op Ocean To Ocean niet.
Het nieuwe album van de Amerikaanse muzikante heeft in muzikaal opzicht een net wat meer rustgevende werking (en dat ondanks een paar uitstapjes richting (soft-)rock) en daar passen de net wat meer ingetogen vocalen prima bij. Ocean To Ocean biedt vooral rustpunten en die zijn in deze hectische tijden zeer welkom.
Ocean To Ocean is bovendien een album dat kwaliteit ademt. Die kwaliteit hoor je in de smaakvolle instrumentatie, in de trefzekere productie, in de aansprekende songs, in de teksten en natuurlijk ook in de zang van Tori Amos. Het mist misschien de urgentie of het voorzichtig hysterische van de genoemde vroege albums van de Amerikaanse muzikante, maar ook Ocean To Ocean houdt de aandacht vrij makkelijk drie kwartier vast.
De muziek van Tori Amos was altijd al geïnspireerd door het werk van Kate Bush, maar op haar zestiende album hoor ik de invloeden van de Britse muzikante nog net wat duidelijker, al draagt ook Ocean To Ocean vooral het stempel van Tori Amos. Ik ging er na de vorige albums van uit dat Tori Amos haar kruit grotendeels had verschoten, maar Ocean To Ocean laat horen dat ze ook nog flink wat van dit kruit droog heeft gehouden. Sterk album. Erwin Zijleman
