De Amerikaanse muzikant Kevin Whelan was een van de twee songwriters van de band The Wrens, die met The Meadowlands een van de mooiste albums van 2003 afleverde. Een opvolger hing lange tijd in de lucht, maar Kevin Whelan wacht er niet meer op en heeft zijn songs voor het album dat nooit kwam nu opgenomen met zijn nieuwe band Aeon Station. Iedereen die in 2003 beweerde dat The Wrens nog eens een wereldalbum zouden afleveren, krijgt nu nog een beetje gelijk. Observatory van Aeon Station is immers dat wereldalbum en het is er een vol wonderschone en tijdloze songs, die je bij iedere beluistering nog wat dierbaarder worden. The Wrens zijn nu echt dood, leve Aeon Station.
Allmusic.com noemt ze “one of the best bands with the worst luck”. Ik heb over de Amerikaanse band The Wrens, die in de jaren 90 twee prima albums uitbracht, maar met het in 2003 verschenen The Meadowlands klaar leek voor de verovering van de wereld. Het liep helaas anders.
Het maken van The Meadowlands was al een zware bevalling voor de band, maar het opnemen van een opvolger bleek nog veel lastiger. De band viel vervolgens uit elkaar en bleef steken op drie albums en de cultstatus. Daar leek een jaar of acht geleden verandering in te komen toen het vierde album van The Wrens alsnog werd opgenomen, maar op het allerlaatste moment trok Charles Bissel, een van de twee songwriters van de band, alsnog de stekker uit het project.
De andere songwriter van The Wrens, Kevin Whelan, heeft zijn songs die bestemd waren voor het vierde album van The Wrens nu alsnog nieuw leven in geblazen. Hij deed dit samen met een aantal voormalige leden van de band, maar zonder de eerder genoemde Charles Bissel, waardoor de naam The Wrens niet beschikbaar was voor het deze week verschenen Observatory.
Het album is daarom verschenen onder de naam Aeon Station en het is een uitstekend album geworden. Bij beluistering van Observatory hoor ik absoluut flarden van de zwanenzang van The Wrens, maar Aeon Station is een andere band en niet alleen door het gat van 18 jaar tussen The Meadowlands en Observatory.
Waar de muziek van The Wrens zo nu en dan flink rammelde of rauw en gruizig klonk, is het eerste album van Aeon Station een album vol mooi verzorgde rocksongs. Observatory klinkt bovendien veel warmer en sfeervoller dan de zwanenzang van The Wrens. Verwacht bij Aeon Station geen gruizige rocksongs, maar vooral mooi ingekleurde rocksongs met een vaak wat introspectief karakter. Observatory moeten we dan ook niet al te nadrukkelijk vergelijken met de muziek van The Wrens, al kan wel worden geconcludeerd dat de muzikale talenten van Kevin Whelan niet zijn verdampt de afgelopen achttien jaar.
Observatory is een warm en sfeervol klinkend album, maar het is ook een intiem en tijdloos klinkend album. Kevin Whelan laat zich op het debuut van Aeon Station inspireren door van alles en nog wat uit een aantal decennia popmuziek, maar nergens kan ik de vinger er precies op leggen en als het al lukt kan het vaak maar heel even. De muziek van Aeon Station is soms groots en meeslepend, maar net zo makkelijk ingetogen en zelfs breekbaar.
In muzikaal opzicht klinkt het allemaal onweerstaanbaar lekker en de zang is prima. Grootste verdienste van Observatory van Aeon Station is echter het feit dat Kevin Whelan songs schrijft die alle grote rockbands van de afgelopen twee decennia heel graag zelf geschreven zouden hebben. Observatory laat zich hierdoor beluisteren als een indierock klassieker.
Een album uitbrengen in de tweede week van december is over het algemeen helaas commerciële zelfmoord en ook op een plek in de grote jaarlijstjes hoeft Aeon Station niet te rekenen, want die liggen inmiddels allemaal vast. Ik ben heel blij dat ik mijn jaarlijstje nog niet heb gepubliceerd, maar boven alles ben ik zielsgelukkig met een album dat bij iedere nieuwe beluistering weer wat mooier, indrukwekkender en zeker ook memorabeler is. Ga dat horen! Erwin Zijleman
De muziek van Aeon Station is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://aeonstation.bandcamp.com/album/observatory.
