Ik heb inmiddels een aantal jaren een zwak voor de muziek van Emily Frantz en Andrew Marlin die mij betoverden met de laatste twee albums van Mandolin Orange en vervolgens indruk maakten met het eerste album van Watchhouse, dat deze week een vervolg krijgt met Rituals. De twee doen tegenwoordig minder met invloeden uit de bluegrass, maar maken mooi verzorgde Amerikaanse rootsmuziek met een randje pop. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal prachtig, waarna de stemmen van Andrew Marlin en vooral die van Emily Frantz de kers op de taart zijn. De muziek van Mandolin Orange was misschien net wat meer uitgesproken, maar Rituals mag er zeker zijn.
Het verhaal van de Amerikaanse muzikanten Emily Frantz en Andrew Marlin is een bijzonder verhaal. Het duo en echtpaar uit Chapel Hill, North Carolina, formeerde in 2009 het duo Mandolin Orange, dat ik in 2016 ontdekte. Het duo had toen al een aantal albums op haar naam staan, maar na beluistering van het echt prachtige Blindfaller viel ook ik voor de muzikale charmes van Mandolin Orange.
Emily Frantz en Andrew Marlin bleken op dit album verrassend veelzijdig. Blindfaller bevatte een aantal bluegrass songs, maar ook songs met meer invloeden uit de country en bovendien een aantal songs met een klein randje pop. Blindfaller was in muzikaal opzicht een zeer smaakvol album, maar ik was vooral onder de indruk van de zang en dan vooral van de stem van Emily Frantz.
Ik was niet de enige die onder de indruk was van Blindfaller, want de populariteit van Mandolin Orange groeide, zeker nadat het tweetal in 2019 met Tides Of A Teardrop een minstens even mooi album afleverde. Het is een behoorlijk ingetogen en zich langzaam voortslepend album, dat zich wat minder snel opdrong dan voorganger Blindfaller, maar het was ook een groeiplaat die bij iedere keer horen nog wat mooier bleek.
Ik voorspelde Mandolin Orange in 2019 dan ook een grote toekomst, maar hoorde vervolgens niets meer van de band. In 2019 ontdekte ik bij toeval dat Emily Frantz en Andrew Marlin inmiddels muziek maakten onder de naam Watchhouse. Ik vond het een bijzondere move, zeker omdat de naam Mandoline Orange vanaf 2016 juist wat meer rond begon te zingen. De muziek van Watchhouse verschilde bovendien niet zo veel van de muziek van Mandolin Orange, al had topproducer Josh Kaufman het titelloze debuutalbum van Watchhouse wel voorzien van een net wat moderner klinkend geluid en van een bijzondere sfeer.
Ik vond het eerste album van Watchhouse uiteindelijk niet minder dan de laatste twee albums van Mandolin Orange, waardoor ik erg benieuwd was naar het nieuwe album van het duo uit North-Carolina. Na het debuutalbum verschenen nog een album met sobere en akoestische versies van de songs van het debuutalbum en een live-album, maar het deze week verschenen Rituals is het echte tweede album van Watchhouse.
Emily Franz en Andrew Marlin kozen dit keer de van The Dead Tongues bekende Ryan Gustafson als co-producer, maar echt heel veel veranderd is er niet. Vergeleken met de albums van Mandolin Orange zijn invloeden uit de bluegrass bijna helemaal verdwenen, waardoor de nadruk ligt op met name folk, country en een beetje pop. Het klinkt net als op het debuutalbum misschien niet heel spannend, maar wel warm en zeer sfeervol.
De instrumentatie is smaakvol en doeltreffend, maar de meeste magie op het album komt van de stemmen van Andrew Marlin en Emily Franz die prachtig bij elkaar passen. Als liefhebber van vrouwenstemmen had ik liever een wat grotere rol voor Emily Franz gehoord, maar ook Andrew Marlin beschikt over een mooie stem, die de songs van Watchhouse voorziet van een wat loom en tijdloos geluid.
Het klinkt allemaal net wat minder oorspronkelijk dan op de albums van Mandolin Orange, maar bij liefhebbers van authentieke Amerikaanse rootsmuziek met een fris tintje zal Rituals zeker in de smaak vallen. Erwin Zijleman
Rituals van Watchhouse is verkrijgbaar via de Mania webshop:
De muziek van Watchhouse is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het Amerikaanse duo: https://watchhouse.bandcamp.com/album/rituals.