Een paar jaar geleden zag ik bij toeval een documentaire over de piepjonge Zweedse muzikante Ebba Åsman, die aan Codarts Rotterdam studeerde. Ebba Åsman bleek een zeer getalenteerde muzikante, die niet alleen uitstekend overweg kon op de trombone, maar ook bijzondere songs schreef.
Ik heb normaal gesproken niet zo heel veel met jazz, maar de songs die waren te horen in de documentaire hadden iets bijzonders. Iets dromerigs en iets beeldends, maar ook iets magisch. Het zijn songs die terecht kwamen op het instrumentale album Zoom Out dat in 2020 zelfs mijn jaarlijstje haalde.
Na het afronden van haar studie aan Codarts keerde Ebba Åsman terug naar Zweden en verruimde ze haar muzikale horizon. Ze timmerde enerzijds aan de weg met haar trombone in jazzkringen, waarin ze een groot talent werd genoemd, maar schoof ook op richting pop op het album Be Free.
Op het eerder dit jaar verschenen When You Know schoof de muziek van Ebba Åsman nog wat verder op richting pop en soul, al waren er ook zeker invloeden uit de jazz te horen. Op het album speelde haar stem een minstens even grote rol als de trombone en het is een stem die indruk maakte.
Vorige week keerde Ebba Åsman terug naar Rotterdam en speelde ze op het podium van het Rotterdamse BIRD. Helaas waren er slechts zo'n 30 bezoekers, wat voor een muzikante van het kaliber van Ebba Åsman echt veel te weinig is. Het maakte de Zweedse muzikante verder niet zoveel uit, want ze gaf een geïnspireerd optreden, dat nog maar eens liet horen hoe goed ze is.
Ebba Åsman liet zich bijstaan door drie Zweedse muzikanten, die op geleende instrumenten speelden. De drummer liet continu horen dat er meer bestaat dan wat in de maat meetikken en ook de toetsenist en de bassiste/toetseniste tekenden voor fraaie klankentapijten. De stem van de laatste kleurde bovendien prachtig bij die van Ebba Åsman.
Ebba Åsman hield haar trombone in eerste instantie in haar handen en liet horen dat ze een uitstekende zangeres is. Ze klinkt soulvol, maar je hoort ook de jazz in haar stem, die zowel kwetsbaar als krachtig kan klinken. Op het album speelt Ebba Åsman fraaie duetten met haar stem en de trombone, wat op het podium natuurlijk niet mogelijk is.
Als de Zweedse muzikante haar zwarte trombone te voorschijn haalde was er weer de magie die ik hoorde in de documentaire van een paar jaar geleden. Ebba Åsman speelt met heel veel gevoel en haalt de mooiste klanken uit haar blaasinstrument, dat ik persoonlijk een van de allermooiste blaasinstrumenten vind.
In de set van ongeveer een uur kwam vooral materiaal van haar laatste album voorbij en het is materiaal dat bij een veel groter publiek in de smaak zou moeten kunnen vallen. Misschien wordt Ebba Åsman nog wel eens een hele grote. Ik ben benieuwd hoeveel mensen dan gaan beweren dat ze haar ooit nog eens in BIRD hebben gezien. Erwin Zijleman