Coralie Clement - Toystore
Ik had nooit veel met Franstalige muziek, tot ik voor het eerst genadeloos werd verleid door een Frans zuchtmeisje. Welk zuchtmeisje en welke plaat mij precies hebben besmet met de zuchtmeisjeskoorts weet ik niet eens meer, maar sindsdien struin ik met enige regelmaat de virtuele bakken van de Franse muziekwinkels op het Internet af, op zoek naar nieuwe verleidingen binnen het gelukkig steeds verder uitdijende genre. De plaat die mij op het moment het diepst weet te betoveren is Toystore van Coralie Clement. Coralie Clement is natuurlijk geen onbekende, want de afgelopen jaren wist deze Française al veel indruk te maken met haar platen Salle Des Pas Perdus uit 2002 en Bye Bye Beauté uit 2005. Geen typische zuchtmeisjesplaten trouwens, want waar de meeste zuchtmeisjes zich beperken tot het verleiden middels honingzoete luisterliedjes, bestrijkt Coralie Clement in muzikaal opzicht een veel breder terrein en grijpt ze bovendien nadrukkelijker terug op de Franse chansons uit de jaren 60 en 70. Ook Toystore is weer een hele afwisselende plaat met popliedjes die over meer diepgang beschikken dan in dit genre gebruikelijk is. Bijgestaan door haar broer Benjamin Biolay (een van de grootste talenten uit de Franse popmuziek), schotelt Coralie Clement ons op Toystore het ene na het andere onweerstaanbare popliedje voor. Lichtvoetige popliedjes die opvallen door de smaakvolle en afwisselende instrumentatie, de bijzondere arrangementen, de verrassende wendingen en natuurlijk de prachtige stem van Coralie Clement. Toystore is een plaat die liefhebbers van Franstalige zangeressen onmiddellijk zal weten te verleiden, maar het is ook een plaat die nog de nodige slachtoffers kan gaan maken onder degenen die de charmes van dit genre tot dusver wisten te weerstaan. Erwin Zijleman
Ik had nooit veel met Franstalige muziek, tot ik voor het eerst genadeloos werd verleid door een Frans zuchtmeisje. Welk zuchtmeisje en welke plaat mij precies hebben besmet met de zuchtmeisjeskoorts weet ik niet eens meer, maar sindsdien struin ik met enige regelmaat de virtuele bakken van de Franse muziekwinkels op het Internet af, op zoek naar nieuwe verleidingen binnen het gelukkig steeds verder uitdijende genre. De plaat die mij op het moment het diepst weet te betoveren is Toystore van Coralie Clement. Coralie Clement is natuurlijk geen onbekende, want de afgelopen jaren wist deze Française al veel indruk te maken met haar platen Salle Des Pas Perdus uit 2002 en Bye Bye Beauté uit 2005. Geen typische zuchtmeisjesplaten trouwens, want waar de meeste zuchtmeisjes zich beperken tot het verleiden middels honingzoete luisterliedjes, bestrijkt Coralie Clement in muzikaal opzicht een veel breder terrein en grijpt ze bovendien nadrukkelijker terug op de Franse chansons uit de jaren 60 en 70. Ook Toystore is weer een hele afwisselende plaat met popliedjes die over meer diepgang beschikken dan in dit genre gebruikelijk is. Bijgestaan door haar broer Benjamin Biolay (een van de grootste talenten uit de Franse popmuziek), schotelt Coralie Clement ons op Toystore het ene na het andere onweerstaanbare popliedje voor. Lichtvoetige popliedjes die opvallen door de smaakvolle en afwisselende instrumentatie, de bijzondere arrangementen, de verrassende wendingen en natuurlijk de prachtige stem van Coralie Clement. Toystore is een plaat die liefhebbers van Franstalige zangeressen onmiddellijk zal weten te verleiden, maar het is ook een plaat die nog de nodige slachtoffers kan gaan maken onder degenen die de charmes van dit genre tot dusver wisten te weerstaan. Erwin Zijleman