Meiko - Meiko
Meiko groeide op in een klein dorp in Georgia, maar verhuisde een paar jaar geleden naar Californië om daar haar geluk als singer-songwriter te beproeven. Ze speelde avond na avond in koffiehuizen en cafés (waaronder het roemruchte Hotel Café in Hollywood waar ze haar optredens combineerde met een baan als serveerster) en bouwde langzaam maar zeker een naam op. In de herfst van 2008 verscheen haar op het MySpace label uitgebrachte debuutalbum. Een album dat in de Verenigde Staten veel aandacht kreeg en uiteindelijk de top van de iTunes charts wist te bereiken, maar in Nederland tot dusver nog geen potten wist te breken. Dat is doodzonde, want wat is het debuut van Meiko een leuke plaat. Meiko maakt op haar titelloze debuut vooral intieme luisterliedjes. Akoestische popliedjes die vanwege Meiko’s wat fluisterende stemgeluid in eerste instantie vooral aan Suzanne Vega in haar jonge jaren doen denken. Waar Suzanne Vega in haar beginjaren wat onderkoeld kon klinken, is de stem van Meiko warmbloedig en, mede door de heerlijke zuidelijke tongval, direct onweerstaanbaar. Meiko maakt zwoele folky popliedjes die je na één keer horen niet meer uit je hoofd krijgt. Een genre waarin de concurrentie momenteel moordend is, maar Meiko weet op te vallen door haar songs op subtiele wijze te voorzien van verrassende instrumentaties en arrangementen. Meiko is hierdoor een stuk eigenzinniger dan je op het eerste gehoor zal vermoeden en weet zich met gemak te onderscheiden van al haar wat eendimensionale concurrenten. Meiko heeft met haar debuut een buitengewoon aangename singer-songwriter plaat afgeleverd. Een plaat die je direct zult koesteren, maar die ook nog vele luisterbeurten goed zal blijken te zijn voor nieuwe geheimen. De hoogste tijd dus om dit grote talent ook in Nederland te omarmen. Erwin Zijleman
Meiko groeide op in een klein dorp in Georgia, maar verhuisde een paar jaar geleden naar Californië om daar haar geluk als singer-songwriter te beproeven. Ze speelde avond na avond in koffiehuizen en cafés (waaronder het roemruchte Hotel Café in Hollywood waar ze haar optredens combineerde met een baan als serveerster) en bouwde langzaam maar zeker een naam op. In de herfst van 2008 verscheen haar op het MySpace label uitgebrachte debuutalbum. Een album dat in de Verenigde Staten veel aandacht kreeg en uiteindelijk de top van de iTunes charts wist te bereiken, maar in Nederland tot dusver nog geen potten wist te breken. Dat is doodzonde, want wat is het debuut van Meiko een leuke plaat. Meiko maakt op haar titelloze debuut vooral intieme luisterliedjes. Akoestische popliedjes die vanwege Meiko’s wat fluisterende stemgeluid in eerste instantie vooral aan Suzanne Vega in haar jonge jaren doen denken. Waar Suzanne Vega in haar beginjaren wat onderkoeld kon klinken, is de stem van Meiko warmbloedig en, mede door de heerlijke zuidelijke tongval, direct onweerstaanbaar. Meiko maakt zwoele folky popliedjes die je na één keer horen niet meer uit je hoofd krijgt. Een genre waarin de concurrentie momenteel moordend is, maar Meiko weet op te vallen door haar songs op subtiele wijze te voorzien van verrassende instrumentaties en arrangementen. Meiko is hierdoor een stuk eigenzinniger dan je op het eerste gehoor zal vermoeden en weet zich met gemak te onderscheiden van al haar wat eendimensionale concurrenten. Meiko heeft met haar debuut een buitengewoon aangename singer-songwriter plaat afgeleverd. Een plaat die je direct zult koesteren, maar die ook nog vele luisterbeurten goed zal blijken te zijn voor nieuwe geheimen. De hoogste tijd dus om dit grote talent ook in Nederland te omarmen. Erwin Zijleman