Don Cavalli is geen maffiabaas uit The Sporanos, maar een uit Frankrijk afkomstige muzikant. Een eigenzinnige muzikant die op het in hartje Parijs opgenomen Cryland typisch Amerikaanse muziek maakt. Op deze vorig jaar al in Engeland en de Verenigde Staten verschenen plaat horen we vooral muziek die is beïnvloedt door stokoude delta blues, maar ook voor invloeden uit de swamp-rock, gospel, country en rock ’n roll is plaats. Omdat Don Cavalli bij het verwerken van al deze invloeden heeft gekozen voor een lo-fi achtige benadering, dringt de vergelijking met de vorig jaar definitief doorgebroken Seasick Steve zich nadrukkelijk op, maar persoonlijk vind ik de muziek van Don Cavalli toch een stuk aangenamer en bovendien van hogere kwaliteit. Cryland staat vol met lekkere lome bluessongs, die zowel authentiek als eigentijds klinken. Songs waarin Don Cavalli indruk maakt met zijn pakkende gitaarspel, zijn zo nu en dan uit de bocht vliegende mondharmonica en zijn imposante, aan Johnny Cash herinnerende, stem. Cryland is een plaat met muziek uit vervlogen tijden verpakt in een eigentijds rammeljasje. Don Cavalli neemt je mee naar de moerassen van het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Cryland is daarom een plaat die perfect samen gaat met zweetdruppels en koud bier. Een plaat die bij aandachtige beluistering misschien niet eens zo opzienbarend is, maar wat zijn de bluesy songs van deze Fransman verslavend. Iedereen die de winter zat is, kan met Cryland in eenmaal de lente in huis halen. Je bent gek als je het niet doet. Erwin Zijleman