Prefab Sprout - Let's Change The World With Music
Prefab Sprout maakte inmiddels al weer heel wat jaren geleden een aantal platen die mee zeer dierbaar zijn. Swoon (1984), From Langley Park To Memphis (1988), Protest Songs (1989), Jordan: The Comeback (1990) en vooral Steve McQueen (1985) verdienen wat mij betreft een plekje in de vitrine met de kroonjuwelen van de popmuziek. Op al deze platen excelleert Prefab Sprout voorman Paddy McAloon als songwriter en arrangeur. De songs van Prefab Sprout klinken, mede door de fraai bij elkaar kleurende stemmen van Paddy McAloon en Wendy Smith, honingzoet, maar zitten ondertussen verschrikkelijk knap in elkaar. Door het verwerken van vele en nogal uiteenlopende stijlen, ontwikkelde Prefab Sprout een uniek eigen geluid, dat twee decennia later nog niets van zijn glans heeft verloren. Ondanks de bijzonder hoge kwaliteit van haar platen, wist Prefab Sprout de cultstatus helaas nooit echt te ontgroeien. Aan het begin van de jaren 90 viel de band dan ook uit elkaar, om vervolgens aan het eind van het decennium weer terug te keren. Ook de platen die Prefab Sprout sinds haar comeback maakte (Andromeda Heights uit 1997 en in iets mindere mate The Gunman And Other Stories uit 2001) waren van een heel behoorlijk niveau, al ontbrak de magie van de eerste platen van de band. De afgelopen jaren had Paddy McAloon (die in 2003 met I Trawl The Megahertz nog een opvallende, grotendeels instrumentale, soloplaat maakte) wat problemen met zijn gezondheid, hij verloor zelfs tijdelijk zijn gezichtsvermogen, maar 25 jaar na de release van haar debuut keert Prefab Sprout nu terug met een nieuwe plaat. Dat laatste moet direct enigszins gerelativeerd worden, want de opnamen van Let’s Change The World With Music lagen al voor een belangrijk deel sinds het begin van de jaren 90 op de plank. Let’s Change The World With Music bevat voor een belangrijk deel opnamen die zijn gemaakt na de release van Jordan: The Comeback en als we Paddy McAloon mogen geloven was dit zijn poging om in navolging van Brian Wilson zijn eigen Smile te maken. Let’s Change The World With Music sluit goed aan op Jordan: The Comeback en laat, ondanks de afwezigheid van Wendy Smith en een flinke dosis Prince-achtige funk, het uit duizenden herkenbare Prefab Sprout geluid horen. Hoewel het in tekstueel opzicht even doorbijten is (McAloon’s reli-tik speelt af en toe op), is Let’s Change The World With Music een plaat waarop weer heel veel te genieten valt. Net als zijn voorgangers is het een plaat met knap in elkaar stekende, betoverende, zoete en volstrekt tijdloze popsongs. Het zijn popsongs die hoorbaar zijn beïnvloedt door grootheden als Burt Bacharach, Paul McCartney, Brian Wilson, Todd Rundgren, Thomas Dolby (die de band’s meesterwerk Steve McQueen produceerde) en Steely Dan, maar die ook onmiskenbaar het stempel van Paddy McAloon dragen. Let’s Change The World With Music is misschien niet zo goed als de kroonjuwelen uit de hierboven genoemde vitrinekast, maar doet er ook niet heel veel voor onder en is daarmee beter dan het merendeel van de andere releases van het moment. Of Let’s Change The World With Music een laatste oprisping is van Prefab Sprout of de start van een nieuwe periode van bloei is zal de tijd moeten leren, maar het is hoe dan ook een plaat om te koesteren, net als bijna alles wat Prefab Sprout in het verleden heeft gemaakt. Erwin Zijleman
Prefab Sprout maakte inmiddels al weer heel wat jaren geleden een aantal platen die mee zeer dierbaar zijn. Swoon (1984), From Langley Park To Memphis (1988), Protest Songs (1989), Jordan: The Comeback (1990) en vooral Steve McQueen (1985) verdienen wat mij betreft een plekje in de vitrine met de kroonjuwelen van de popmuziek. Op al deze platen excelleert Prefab Sprout voorman Paddy McAloon als songwriter en arrangeur. De songs van Prefab Sprout klinken, mede door de fraai bij elkaar kleurende stemmen van Paddy McAloon en Wendy Smith, honingzoet, maar zitten ondertussen verschrikkelijk knap in elkaar. Door het verwerken van vele en nogal uiteenlopende stijlen, ontwikkelde Prefab Sprout een uniek eigen geluid, dat twee decennia later nog niets van zijn glans heeft verloren. Ondanks de bijzonder hoge kwaliteit van haar platen, wist Prefab Sprout de cultstatus helaas nooit echt te ontgroeien. Aan het begin van de jaren 90 viel de band dan ook uit elkaar, om vervolgens aan het eind van het decennium weer terug te keren. Ook de platen die Prefab Sprout sinds haar comeback maakte (Andromeda Heights uit 1997 en in iets mindere mate The Gunman And Other Stories uit 2001) waren van een heel behoorlijk niveau, al ontbrak de magie van de eerste platen van de band. De afgelopen jaren had Paddy McAloon (die in 2003 met I Trawl The Megahertz nog een opvallende, grotendeels instrumentale, soloplaat maakte) wat problemen met zijn gezondheid, hij verloor zelfs tijdelijk zijn gezichtsvermogen, maar 25 jaar na de release van haar debuut keert Prefab Sprout nu terug met een nieuwe plaat. Dat laatste moet direct enigszins gerelativeerd worden, want de opnamen van Let’s Change The World With Music lagen al voor een belangrijk deel sinds het begin van de jaren 90 op de plank. Let’s Change The World With Music bevat voor een belangrijk deel opnamen die zijn gemaakt na de release van Jordan: The Comeback en als we Paddy McAloon mogen geloven was dit zijn poging om in navolging van Brian Wilson zijn eigen Smile te maken. Let’s Change The World With Music sluit goed aan op Jordan: The Comeback en laat, ondanks de afwezigheid van Wendy Smith en een flinke dosis Prince-achtige funk, het uit duizenden herkenbare Prefab Sprout geluid horen. Hoewel het in tekstueel opzicht even doorbijten is (McAloon’s reli-tik speelt af en toe op), is Let’s Change The World With Music een plaat waarop weer heel veel te genieten valt. Net als zijn voorgangers is het een plaat met knap in elkaar stekende, betoverende, zoete en volstrekt tijdloze popsongs. Het zijn popsongs die hoorbaar zijn beïnvloedt door grootheden als Burt Bacharach, Paul McCartney, Brian Wilson, Todd Rundgren, Thomas Dolby (die de band’s meesterwerk Steve McQueen produceerde) en Steely Dan, maar die ook onmiskenbaar het stempel van Paddy McAloon dragen. Let’s Change The World With Music is misschien niet zo goed als de kroonjuwelen uit de hierboven genoemde vitrinekast, maar doet er ook niet heel veel voor onder en is daarmee beter dan het merendeel van de andere releases van het moment. Of Let’s Change The World With Music een laatste oprisping is van Prefab Sprout of de start van een nieuwe periode van bloei is zal de tijd moeten leren, maar het is hoe dan ook een plaat om te koesteren, net als bijna alles wat Prefab Sprout in het verleden heeft gemaakt. Erwin Zijleman