The Swell Season - Strict Joy
The Swell Season is een project van Glen Hansard, de voorman van de in eigen land ongekend populaire, maar daarbuiten zwaar onderschatte Ierse band The Frames en de Tsjechische zangeres Markéta Irglová. Een jaar of drie geleden debuteerde dit tweetal met het prachtige The Swell Season; een plaat die wereldwijd werd geprezen en, mede dankzij de aanwezigheid van beiden in de cultfilm Once, opvallend veel aandacht kreeg. De relatie van Hansard en Irglová is inmiddels op de klippen gelopen, maar in muzikaal opzicht weten de twee muzikanten elkaar gelukkig nog altijd te inspireren. Strict Joy, de tweede plaat van het duo, is een logisch vervolg op het debuut, maar laat tegelijkertijd de nodige groei horen. Liefdesverdriet wens ik niemand toe, maar zoals zo vaak is het een voedingsbodem gebleken voor hele mooie muziek. Glen Hansard schrijft op Strict Joy zijn verdriet op fraaie wijze van zich af, waardoor de songs op de tweede plaat van The Swell Season extra lading krijgen. Glen Hansard verloochent hierbij zijn Ierse roots geen moment en laat zich ook op de tweede plaat van The Swell Season weer nadrukkelijk inspireren door het soulvolle werk van Van Morrison. Het levert een imposant geluid op dat prachtig contrasteert met de breekbare vocalen van Markéta Irglová. Hansard en Irglová hebben weliswaar een punt gezet achter hun relatie, maar de intimiteit is niet verdwenen. Strict Joy is hierdoor een sfeervolle en emotievolle plaat, die, net als zijn voorganger, diepe indruk weet te maken. Het is een plaat die door de sobere songs, de nadrukkelijke bijdrage van strijkers en de enorme dosis melancholie, prachtig kleurt bij het seizoen, maar die net als het debuut van het tweetal veel langer houdbaar zal blijken te zijn. Fans van The Frames zullen het inmiddels wel de hoogste tijd vinden voor nieuw materiaal van deze band (die overigens in vrijwel volledige bezetting op Strict Joy te horen is), maar wat mij betreft sluiten Hansard en Irglová zich direct op in de studio voor een vervolg op deze uitstekende plaat. Erwin Zijleman
The Swell Season is een project van Glen Hansard, de voorman van de in eigen land ongekend populaire, maar daarbuiten zwaar onderschatte Ierse band The Frames en de Tsjechische zangeres Markéta Irglová. Een jaar of drie geleden debuteerde dit tweetal met het prachtige The Swell Season; een plaat die wereldwijd werd geprezen en, mede dankzij de aanwezigheid van beiden in de cultfilm Once, opvallend veel aandacht kreeg. De relatie van Hansard en Irglová is inmiddels op de klippen gelopen, maar in muzikaal opzicht weten de twee muzikanten elkaar gelukkig nog altijd te inspireren. Strict Joy, de tweede plaat van het duo, is een logisch vervolg op het debuut, maar laat tegelijkertijd de nodige groei horen. Liefdesverdriet wens ik niemand toe, maar zoals zo vaak is het een voedingsbodem gebleken voor hele mooie muziek. Glen Hansard schrijft op Strict Joy zijn verdriet op fraaie wijze van zich af, waardoor de songs op de tweede plaat van The Swell Season extra lading krijgen. Glen Hansard verloochent hierbij zijn Ierse roots geen moment en laat zich ook op de tweede plaat van The Swell Season weer nadrukkelijk inspireren door het soulvolle werk van Van Morrison. Het levert een imposant geluid op dat prachtig contrasteert met de breekbare vocalen van Markéta Irglová. Hansard en Irglová hebben weliswaar een punt gezet achter hun relatie, maar de intimiteit is niet verdwenen. Strict Joy is hierdoor een sfeervolle en emotievolle plaat, die, net als zijn voorganger, diepe indruk weet te maken. Het is een plaat die door de sobere songs, de nadrukkelijke bijdrage van strijkers en de enorme dosis melancholie, prachtig kleurt bij het seizoen, maar die net als het debuut van het tweetal veel langer houdbaar zal blijken te zijn. Fans van The Frames zullen het inmiddels wel de hoogste tijd vinden voor nieuw materiaal van deze band (die overigens in vrijwel volledige bezetting op Strict Joy te horen is), maar wat mij betreft sluiten Hansard en Irglová zich direct op in de studio voor een vervolg op deze uitstekende plaat. Erwin Zijleman