Emitt Rhodes - The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973
Ik dacht mijn klassiekers wel te kennen, maar werd een aantal weken toch volledig verrast door ene Emitt Rhodes. The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 bevat alle muziek die deze Emitt Rhodes officieel uitbracht en bestaat uit 48 tracks op twee cd’s. Het zijn cd’s van een niveau dat ik maar zeer zelden tegen kom. Emitt Rhodes dook halverwege de jaren 60 op als voorman van de Californische band The Merry Go Round, maar begon al snel aan een solocarrière. Zijn titelloze debuut uit 1970 werd goed ontvangen, maar hierna bezweek Emitt Rhodes al snel onder de druk die hem door zijn platenmaatschappij werd opgelegd (onder andere door elk half jaar een nieuwe plaat van hem te verlangen). Rhodes zou nog drie uitstekende platen maken, maar verruilde vervolgens zijn bestaan in de spotlights voor een bestaan als technicus in de studio. Na beluistering van The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 begrijp ik niet waarom zijn vier platen hem niet wereldberoemd hebben gemaakt en vraag ik me bovendien af hoeveel moois Emitt Rhodes nog had kunnen maken als hij niet in de tang van een onrechtvaardig platencontract was beland. Dat laatste zullen we nooit weten, maar voor herontdekking van de geweldige songs van Emitt Rhodes is het gelukkig niet te laat. The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 laat muziek horen die sterk is geïnspireerd door The Beatles en in een aantal gevallen van de hand van Paul McCartney hadden kunnen zijn. De songs op zijn titelloze debuut uit 1970 zijn misschien nog wel sterker dan die op McCartney’s veelgeprezen solodebuut uit hetzelfde jaar en hebben de tand des tijd uitstekend doorstaan. De raakvlakken met Paul McCartney bleven gedurende de carrière van Emitt Rhodes bestaan, ook toen Rhodes op zijn tweede plaat wat meer de rock kant op ging en in zijn laatste actieve jaren als muzikant de wegen van Harry Nilsson verkende, maar de songs van Emitt Rhodes hebben soms ook wel wat van die van George Harrison en Jon Lennon. Het leverde Rhodes aan het begin van de jaren 70 de bijnaam “the one-man Beatles” op, maar op één of andere manier werkte dit niet in zijn voordeel. Sinds het materiaal van Emitt Rhodes (1970), Mirror (1971), The American Dream (1971) en Farewell To Paradise (1973) zijn vier decennia verstreken, maar de muziek van Emitt Rhodes heeft na al die jaren nog veel impact. Sinds mijn ontdekking van The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 word ik vermaakt door de man’s perfecte popsongs en ben ik gefascineerd door al het nieuws dat deze songs keer op keer laten horen. Mijn geschiedenis van de popmuziek is opeens vier klassiekers rijker, prachtig verzameld op de twee cd’s van The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973. Iedereen die de popmuziek een warm hart toedraagt zou ze in huis moeten halen. Erwin Zijleman
Ik dacht mijn klassiekers wel te kennen, maar werd een aantal weken toch volledig verrast door ene Emitt Rhodes. The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 bevat alle muziek die deze Emitt Rhodes officieel uitbracht en bestaat uit 48 tracks op twee cd’s. Het zijn cd’s van een niveau dat ik maar zeer zelden tegen kom. Emitt Rhodes dook halverwege de jaren 60 op als voorman van de Californische band The Merry Go Round, maar begon al snel aan een solocarrière. Zijn titelloze debuut uit 1970 werd goed ontvangen, maar hierna bezweek Emitt Rhodes al snel onder de druk die hem door zijn platenmaatschappij werd opgelegd (onder andere door elk half jaar een nieuwe plaat van hem te verlangen). Rhodes zou nog drie uitstekende platen maken, maar verruilde vervolgens zijn bestaan in de spotlights voor een bestaan als technicus in de studio. Na beluistering van The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 begrijp ik niet waarom zijn vier platen hem niet wereldberoemd hebben gemaakt en vraag ik me bovendien af hoeveel moois Emitt Rhodes nog had kunnen maken als hij niet in de tang van een onrechtvaardig platencontract was beland. Dat laatste zullen we nooit weten, maar voor herontdekking van de geweldige songs van Emitt Rhodes is het gelukkig niet te laat. The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 laat muziek horen die sterk is geïnspireerd door The Beatles en in een aantal gevallen van de hand van Paul McCartney hadden kunnen zijn. De songs op zijn titelloze debuut uit 1970 zijn misschien nog wel sterker dan die op McCartney’s veelgeprezen solodebuut uit hetzelfde jaar en hebben de tand des tijd uitstekend doorstaan. De raakvlakken met Paul McCartney bleven gedurende de carrière van Emitt Rhodes bestaan, ook toen Rhodes op zijn tweede plaat wat meer de rock kant op ging en in zijn laatste actieve jaren als muzikant de wegen van Harry Nilsson verkende, maar de songs van Emitt Rhodes hebben soms ook wel wat van die van George Harrison en Jon Lennon. Het leverde Rhodes aan het begin van de jaren 70 de bijnaam “the one-man Beatles” op, maar op één of andere manier werkte dit niet in zijn voordeel. Sinds het materiaal van Emitt Rhodes (1970), Mirror (1971), The American Dream (1971) en Farewell To Paradise (1973) zijn vier decennia verstreken, maar de muziek van Emitt Rhodes heeft na al die jaren nog veel impact. Sinds mijn ontdekking van The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973 word ik vermaakt door de man’s perfecte popsongs en ben ik gefascineerd door al het nieuws dat deze songs keer op keer laten horen. Mijn geschiedenis van de popmuziek is opeens vier klassiekers rijker, prachtig verzameld op de twee cd’s van The Emitt Rhodes Recordings 1969-1973. Iedereen die de popmuziek een warm hart toedraagt zou ze in huis moeten halen. Erwin Zijleman