The Tallest Man On Earth - The Wild Hunt
Achter The Tallest Man On Earth gaat de Zweedse singer-songwriter Kristian Matsson schuil. Matsson debuteerde twee jaar geleden met Shallow Grave; een plaat die in kleine kring werd bejubeld, maar door het grote publiek werd gemist. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de plaat destijds zelf ook over het hoofd heb gezien, maar toen ik hem een paar weken geleden alsnog hoorde was ik diep onder de indruk. The Tallest Man On Earth maakt op Shallow Grave uiterst sobere singer-songwriter muziek die doet denken aan de muziek die Bob Dylan in zijn jongste jaren maakte, maar dan net wat traditioneler. Waar Dylan zich aan het begin van zijn carrière richtte op de hippe folkscene van New York, is Tallest Man On Earth meer gericht op de muzikale tradities van het Amerikaanse platteland, wat Shallow Grave een bijzonder geluid geeft. De songs op Shallow Grave zijn ingetogen en doen traditioneel aan, maar blijken stuk voor stuk groeibriljanten. Het zijn typeringen die ook allemaal van toepassing zijn op de tweede plaat van The Tallest Man On Earth, The Wild Hunt. The Wild Hunt gaat in grote lijnen verder waar Shallow Grave twee jaar geleden ophield, maar laat een zelfverzekerdere en betere muzikant horen. Kristian Matsson is op The Wild Hunt beter gaan zingen en heeft een aantal songs geschreven die nog dieper onder je huid kruipen dan de parels op zijn debuut. Ook The Wild Hunt roept associaties op met de muziek van een jonge Bob Dylan, al hoor ik er hier en daar ook wel een jonge Springsteen in. De songs van The Tallest Man On Earth zijn wederom uiterst sober. De meeste songs moeten het doen met het fraaie akoestische gitaarspel van Kristian Matsson en zijn karakteristieke stem. Invloeden van het Amerikaanse platteland zijn ook dit keer nadrukkelijk aanwezig, maar desondanks klinkt de muziek van The Tallest Man On Earth eigentijds en toch ook typisch Scandinavisch. Ook op The Wild Hunt weet Kristian Matsson met minimale middelen een maximaal effect te sorteren. De songs van de Zweed zijn sober en betrekkelijk eenvoudig, maar ze raken je vrijwel zonder uitzondering diep in de ziel. Het is momenteel overvol in het genre van de folky singer-songwriters, maar The Tallest Man On Earth blijkt ook op The Wild Hunt weer een klasse apart. Een ieder die op zoek is naar een intieme folkplaat die je tot tranen toe kan roeren hoeft niet verder te zoeken: The Wild Hunt van The Tallest Man On Earth is in deze categorie vooralsnog de te kloppen plaat. Erwin Zijleman
Achter The Tallest Man On Earth gaat de Zweedse singer-songwriter Kristian Matsson schuil. Matsson debuteerde twee jaar geleden met Shallow Grave; een plaat die in kleine kring werd bejubeld, maar door het grote publiek werd gemist. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de plaat destijds zelf ook over het hoofd heb gezien, maar toen ik hem een paar weken geleden alsnog hoorde was ik diep onder de indruk. The Tallest Man On Earth maakt op Shallow Grave uiterst sobere singer-songwriter muziek die doet denken aan de muziek die Bob Dylan in zijn jongste jaren maakte, maar dan net wat traditioneler. Waar Dylan zich aan het begin van zijn carrière richtte op de hippe folkscene van New York, is Tallest Man On Earth meer gericht op de muzikale tradities van het Amerikaanse platteland, wat Shallow Grave een bijzonder geluid geeft. De songs op Shallow Grave zijn ingetogen en doen traditioneel aan, maar blijken stuk voor stuk groeibriljanten. Het zijn typeringen die ook allemaal van toepassing zijn op de tweede plaat van The Tallest Man On Earth, The Wild Hunt. The Wild Hunt gaat in grote lijnen verder waar Shallow Grave twee jaar geleden ophield, maar laat een zelfverzekerdere en betere muzikant horen. Kristian Matsson is op The Wild Hunt beter gaan zingen en heeft een aantal songs geschreven die nog dieper onder je huid kruipen dan de parels op zijn debuut. Ook The Wild Hunt roept associaties op met de muziek van een jonge Bob Dylan, al hoor ik er hier en daar ook wel een jonge Springsteen in. De songs van The Tallest Man On Earth zijn wederom uiterst sober. De meeste songs moeten het doen met het fraaie akoestische gitaarspel van Kristian Matsson en zijn karakteristieke stem. Invloeden van het Amerikaanse platteland zijn ook dit keer nadrukkelijk aanwezig, maar desondanks klinkt de muziek van The Tallest Man On Earth eigentijds en toch ook typisch Scandinavisch. Ook op The Wild Hunt weet Kristian Matsson met minimale middelen een maximaal effect te sorteren. De songs van de Zweed zijn sober en betrekkelijk eenvoudig, maar ze raken je vrijwel zonder uitzondering diep in de ziel. Het is momenteel overvol in het genre van de folky singer-songwriters, maar The Tallest Man On Earth blijkt ook op The Wild Hunt weer een klasse apart. Een ieder die op zoek is naar een intieme folkplaat die je tot tranen toe kan roeren hoeft niet verder te zoeken: The Wild Hunt van The Tallest Man On Earth is in deze categorie vooralsnog de te kloppen plaat. Erwin Zijleman