In een jaar waarin de zomer het flink liet afweten is het even zoeken naar de jaarlijkse zomerhit. Uiteindelijk kan ik alleen maar uit komen bij Something In The Water (hoe toepasselijk) van Brooke Fraser. Something In The Water is zo’n popliedje waarin werkelijk alles klopt. Je wordt er heel vrolijk van, maar het is geen plat vermaak. Het is lekker lichtvoetig, maar heeft ook wel wat te bieden. Je krijgt het er warm van, maar het is ook een koel briesje. Het smaakt als heel veel koude biertjes, maar je krijgt er geen hoofdpijn van etc. Something In The Water klinkt als Norah Jones met lentekriebels, Paula Cole die het leven weer door een roze bril bekijkt of Sarah MacLachlan die de wierook een keer niet heeft ontstoken. Het is een ongelooflijk knap popliedje, waarmee Brooke Fraser haar plekje in de spotlights vol overtuiging afdwingt. Helemaal uit de lucht vallen komt deze Nieuw-Zeelandse singer-songwriter overigens niet. In haar vaderland maakte ze in haar hele jonge jaren de lokale EO-jongerendagen onveilig, maar wordt ze inmiddels ook al een jaar of acht gerekend tot de smaakmakers van de Nieuw-Zeelandse popmuziek. Met haar cd Flags gaat Brooke Fraser ook de rest van de wereld veroveren, want wat is dit een leuke plaat. Openingstrack Something In The Water is meteen ook de beste track op het album, maar de andere tien perfecte popliedjes op de plaat blijven niet heel ver achter. Brooke Fraser heeft Nieuw-Zeeland voor de opname van Flags verruild voor Los Angeles en dat is te horen. Flags citeert rijkelijk uit de Amerikaanse singer-songwriter pop van de afgelopen twee decennia, maar verrijkt deze vaak net wat te gezapige muziek met een dosis Nieuw-Zeelandse pit en lef. Flags is geen plaat om heel veel woorden aan vuil te maken. Brookse Fraser beschikt over een aangename en warme stem en heeft muzikanten en producers om zich heen verzamelt die precies weten hoe een goed popliedje moet klinken. Omdat Brooke Fraser precies weet hoe ze deze goede popliedjes moet schrijven, valt er eigenlijk niets aan te merken op Flags. Het is een plaat die klopt en ook nog eens vermaakt, al moet gezegd worden dat de meeste songs een stuk minder uitbundig zijn dan het wel heel opgewekte Something In The Water. De criticus zal opmerken dat het allemaal wel erg lichtvoetig is en dat Brookse Fraser vast een veel betere plaat gaat maken wanneer haar levensgeluk een knauw krijgt, maar ik ben helemaal tevreden met de Brookse Fraser van nu. Something In The Water heeft in zijn uppie de zomer van 2011 gered. Flags gaat nu zorgen voor een prachtig najaar.
Erwin Zijleman
