Sonja van Hamel - Transcendental Man

Sonja van Hamel vormde samen met voormalig Bettie Serveert gitarist Berend Dubbe een aantal jaren de spil van de band  Bauer, wat twee prachtige platen met betoverende popmuziek opleverde. Twee jaar geleden debuteerde Sonja van Hamel als soloartiest met het opvallend sterke Winterland. Het bleek een plaat vol prachtig gearrangeerde popliedjes, die de afgelopen twee jaar nog met enige regelmaat in mijn cd-speler te vinden was. Bij herhaalde beluistering van Winterland werd het verlangen naar meer steeds nadrukkelijker aangewakkerd en dit verlangen wordt nu eindelijk bevredigd met Transcendental Man. De tweede plaat van Sonja van Hamel ligt voor een belangrijk deel in het verlengde van de positief ontvangen voorganger, maar is eigenlijk op alle vlakken beter. Voor Transcendental Man koos Sonja van Hamel de samenwerking met niemand minder dan Ken Stringfellow; samen met Joan Auer de man achter de legendarische powerpop band The Posies. Stringfellow heeft zeker invloed gehad op de muziek op Transcendental Man, bijvoorbeeld wanneer Sonja van Hamel voorzichtig flirt met powerpop, maar het is Sonja van Hamel zelf die wederom de meeste aandacht naar zich toe weet te trekken. Ook de popliedjes op Transcendental Man vallen weer op door de mooie, vaak volle, arrangementen en de bijzondere instrumentatie. Net als op Winterland heeft Sonja van Hamel een voorliefde voor stokoude elektronica, maar op Transcendental Man is ook volop plaats voor strijkers en blazers en voor de mooie gitaarlijnen van gitarist/producer J.B. Meijers. De mooie stem van Sonja van Hamel, die me nog altijd afwisselend aan Aimee Mann en Suzanne Vega doet denken, is de kers op de taart. Transcendental Man bevat vergeleken met zijn voorganger net wat minder rootsinvloeden, maar die worden wat mij betreft niet gemist. Transcendental Man is een warme, stemmige en buitengewoon sfeervolle plaat met popmuziek van een bijzonder hoog niveau. Zeer geschikt voor de buitengewoon strenge winter die de meteorologen ons voorspellen, maar ook de tweede van Sonja van Hamel lijkt me wel een plaat die met gemak een jaar of twee mee kan. Na de twee prachtige platen van Bauer liggen er twee wat mij betreft nog mooiere platen van Sonja van Hamel in de winkel, waarmee haar bijdrage aan de Nederlandse popmuziek inmiddels van aanzienlijke waarde is. Transcendental Man is echter goed genoeg om ook internationaal een woordje mee te kunnen spreken. Erwin Zijleman