Anne Soldaat maakte deel uit één van de beste gitaarbands uit de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek, Daryll-Ann, maakte een prima plaat met Do-The-Undo en debuteerde drie jaar geleden als soloartiest met het uitstekende In Another Life. De afgelopen anderhalf jaar was Anne Soldaat actief als gitarist in de band van Tim Knol, maar nu krijgt In Another Life gelukkig eindelijk een vervolg. De nieuwe plaat van Anne Soldaat heeft geen titel mee gekregen en dat suggereert meestal dat een muzikant nieuwe wegen in wil slaan of schoon schip wil maken. Dat is bij Anne Soldaat gelukkig niet het geval, want ook op zijn nieuwe plaat doet hij weer wat hij inmiddels al ruim 20 jaar doet: onweerstaanbare gitaarpop maken. De titelloze nieuwe plaat van Anne Soldaat werd net als In Another Life geproduceerd door de Amerikaan Jason Falkner, die vooral bekend is als producer (van onder andere Brendan Benson, Beck en Aimee Mann) en als lid van onder Jellyfish en The Grays, maar die in 1996 met Present Author Unknown ook een briljante soloplaat maakte. Anne Soldaat en Jason Falkner bleken op In Another Life al een uitstekend team en laten horen dat de muzikale chemie tussen de twee nog niet is uitgewerkt. De nieuwe plaat van Anne Soldaat is een lekker afwisselende plaat met aanstekelijke powerpop, zonnige West Coast pop en een aantal mooie en wat meer ingetogen popliedjes. Dat Anne Soldaat een uitstekend gitarist is, is inmiddels wel bekend, maar toch verrast hij me op zijn nieuwe plaat met de ene prachtige gitaarlijn na de andere. Op het Internet roept de nieuwe plaat van Anne Soldaat hier en daar kritische reacties op. De plaat zou wat gezapig klinken en niet meer zo betoveren als het oudere werk van Soldaat. Ik ben het daar niet mee eens. De nieuwe plaat van Anne Soldaat klinkt lekker loom, maar dat is wat anders dan gezapig. Ook over de mate van betovering heb ik niets te klagen. Anne Soldaat is een lekker afwisselende plaat die vooral tijdloze muziek bevat. De plaat neemt je mee op een ontdekkingsreis langs een aantal decennia popmuziek, maar doet veel meer dan het reproduceren van muziek van weleer. Met name in de wat stevigere tracks weet Anne Soldaat te imponeren met zijn gitaarwerk, maar ook in de wat meer gepolijste songs, die me in minstens een aantal van de gevallen doen denken aan Steely Dan, overtuigt Anne Soldaat met speels gemak. Iedereen die na één keer horen nog niet overtuigd is van de kwaliteiten van Anne Soldaat moet deze tweede soloplaat nog maar eens op zetten, want ik vind hem alleen maar leuker worden. Anne Soldaat behoort al ruim 20 jaar tot de smaakmakers van de Nederlandse popmuziek en kan als je het mij vraagt nog minstens net zo lang mee. De platen van Anne Soldaat heb ik het liefst als voorbode van een mooie lente, maar met een heerlijke nazomer is natuurlijk ook niets mis. Erwin Zijleman
