Juana Molina - Wed 21
De Argentijnse singer-songwriter Juana Molina maakte tussen 2003 en 2008 een viertal hele bijzondere platen, die stuk voor stuk een plekje op deze BLOG zouden hebben verdiend. Sinds het bestaan van deze BLOG maakte Molina echter geen platen meer, tot eind vorige maand Wed 21 verscheen. Op het na een pauze van maar liefst vijf jaar (waarin Molina moeder werd) verschenen Wed 21 borduurt Juana Molina voort op haar vorige platen, maar slaat ze ook nadrukkelijk andere wegen in. Wat vooral opvalt bij beluistering van Wed 21 is het veel vollere geluid. Waar Juana Molina zich in het verleden voornamelijk beperkte tot akoestische gitaar en een dunne laag onnavolgbare elektronica (met name drumcomputers), heeft Wed 21 een veel voller geluid, dat de slaapkamer hier en daar voorzichtig verruild voor een minder verstilde omgeving en af en toe zelfs tegen toegankelijke folkpop aan schuurt (al is toegankelijk in dit geval een zeer relatief begrip). Het vollere geluid is heel even wennen, maar het past eigenlijk wel bij de nog altijd intieme popliedjes van de Argentijnse singer-songwriter. Juana Molina werd in het verleden afwisselend in de hokjes folktronica en ambient geduwd, maar met beide hokjes deed je haar muziek flink te kort. Wed 21 bevat absoluut flarden folktronica en ambient, maar is nog veel meer dan de som van beide hokjes. Wed 21 bevat net als zijn voorgangers op zeer subtiele wijze invloeden uit de muziek van Juana Molina’s vaderland en buurlanden (het aantal Braziliaanse invloeden is waarschijnlijk groter dan het aantal Argentijnse invloeden), maar gaat zoals gezegd ook aan de haal met invloeden uit de electropop en de dance (al maakt ze zeker geen dansvloerkrakers). Wat Wed 21 zo’n knappe plaat maakt is het feit dat de muziek van Juana Molina volkomen uniek blijft. Dat is zo vanwege de hoofdrol voor haar bijzondere stem (die ook de veel vollere instrumentatie naar de achtergrond drukt) en dat is zo vanwege de unieke wijze waarop Juana Molina haar intieme luisterliedjes inkleurt (er zijn maar heel weinig muzikanten die akoestische en elektronische klanken zo mooi weten te combineren als de Argentijnse). Juana Molina maakt ook op Wed 21 weer heerlijke dromerige muziek, maar het is wel dromerige muziek waarbij je wakker en zelfs alert moet blijven. Ook op Wed 21 is de muziek van Juana Molina, mede door de Spaanstalige teksten en de vaak experimentele klanken weer lastig te doorgronden, maar Juana Molina experimenteert niet alleen om het experimenteren. De inventieve popliedjes van Juana Molina zijn ook op Wed 21 weer puzzeltjes die bijna smeken om ontrafeld te worden. Bij herhaalde beluistering van Wed 21 valt steeds meer op zijn plaats, waardoor de popliedjes op de nieuwe plaat van Juana Molina één voor één onmisbaar worden, net zoals de popliedjes op de vorige platen van de Argentijnse dat na al die jaren nog altijd zijn. Bij beluistering van de platen van Juana Molina heb ik altijd het idee dat over ieder detail, hoe klein ook, is nagedacht. Bij het veel voller klinkende Wed 21 gaat dat nog steeds op, waardoor ik zo langzamerhand maar concludeer dat ieder detail er inderdaad toe doet. Het maakt luisteren naar de muziek van Juana Molina alleen maar aangenamer en fascinerender. Vijf jaar wachten op een nieuwe plaat van de Argentijnse muziekkunstenares was veel te lang, maar het is wel een hele mooie en bijzondere plaat geworden. Ik schrijf hem op voor de jaarlijstjes. Erwin Zijleman
