Jen Chapin - Reckoning

Voor het minder bekende talent in het rootssegment ben ik deze week terecht gekomen in New York, de thuisbasis van de Amerikaanse singer-songwriter Jen Chapin (inderdaad, de dochter van componist Harry). Het is een singer-songwriter die niet heel goed in het hokje rootsmuziek past, al maken invloeden uit de rootsmuziek zeker deel uit van haar muziek. Jen Chapin is in meerdere opzichten een lastig geval. Haar muziek is niet goed in een hokje te duwen en het is bovendien muziek die niet heel makkelijk weet te landen. PopMatters wist het een maand geleden prachtig te verwoorden: "Jen Chapin is never going to be a giant pop star. Not in this era anyway. She writes about love, sure, but the grown-up kind. Her songs have groove, no doubt, but it’s supplied by a band stocked with jazz players. Her voice is arresting and strong, you bet, but it’s laced with vinegar and personality, like the voice of someone you hear live in a bar, not mediated by a world of effects." Het zijn woorden die goed beschrijven wat je van Jen Chapin kunt verwachten, al vertelt het bovenstaande maar een deel van het verhaal. De muziek van Jen Chapin is immers van zeer hoog niveau en blijft na enige gewenning wel degelijk hangen. Sterker nog, wanneer je eenmaal gewend bent aan de muziek van Jen Chapin, blijft Reckoning terugkeren in de cd-speler. Reckoning is niet het debuut van Jen Chapin, want de Amerikaanse timmert al een aantal jaren aan de weg, wat haar tot dusver vooral lof van de critici heeft opgeleverd. Die heeft ze ook met Reckoning al weer binnen, maar de plaat verdient wat mij betreft veel meer.  Jen Chapin maakt op haar nieuwe plaat waarop invloeden uit de pop en rock worden vermengd met invloeden uit de blues, soul, folk, reggae (!) en vooral jazz. Het doet wel wat denken aan de jazzy platen van Joni Mitchell en zeker ook aan de vergeten meesterwerken van Laura Nyro, maar Jen Chapin heeft ook een duidelijk eigen geluid. Dat wordt in muzikaal opzicht bepaalt door de jazzy instrumentatie en de opvallende ritmes en in vocaal opzicht door haar bijzondere stem. Het is een stem waar zeker niet iedereen van zal houden, maar liefhebbers van de net wat minder aangenaam strelende stemmen in het algemeen, of de stem van Joni Mitchell in het bijzonder, zullen de stem van Jen Chapin, die overigens over meerdere kleuren beschikt, zeker kunnen waarderen. Reckoning is absoluut een plaat die je op je in moeten laten werken, zeker wanneer het de wat complexere songs op de plaat betreft, maar als het kwartje eenmaal is gevallen beschikt de muziek van Jen Chapin over ontzettend veel zeggingskracht en toverkracht, mede ook door het warme, directe en intieme geluid van de plaat. Het roemruchte PopMatters geeft Jen Chapin uiteindelijk een dikke acht en dat is zo ongeveer het minimum wat Reckoning verdient. Ik heb de plaat zelf weken of misschien wel maanden laten liggen omdat ik niet zo goed wist wat ik er mee aan moest, maar in deze periode ben ik intens van de plaat van Jen Chapin gaan houden. Iemand met de staat van dienst van Jen Chapin verdient het dat iedere muziekliefhebber minstens een paar keer naar Reckoning luistert. Ik weet bijna zeker dat het merendeel van deze muziekliefhebbers deze prachtplaat van Jen Chapin vervolgens zal koesteren tot in den treure. Haar andere platen zijn overigens bijna allemaal even mooi en indrukwekkend. Erwin Zijleman

Reckoning van Jen Chapin is nog niet te vinden in de Nederlandse platenzaak, maar is wel verkrijgbaar via cdbaby (http://www.cdbaby.com/cd/jenchapin2) of de website van Jen Chapin (http://store.jenchapin.com/product/reckoning/).