Ik hou dus eigenlijk niet van platen als Remember I Was Carbon Dioxide van het uit Berlijn afkomstige Camera, maar waarom ben ik dan toch zo verslaafd aan de plaat van de band die roemruchte Krautrock bands als Neu! en Can tot haar belangrijkste inspiratiebronnen rekent?
Dat is lastig uit te leggen. Laat ik beginnen bij het beschrijven van de muziek van de Duitse band. Remember I Was Carbon Dioxide (met zo’n titel weet je al dat het geen makkelijke plaat laat worden) is geen typische Krautrock plaat, maar is een plaat die allerlei invloeden met elkaar vermengt.
Belangrijke ingrediënten van de muziek van Camera zijn diepe grommende bassen, uiteenlopende maar altijd dwingende ritmes, psychedelische elektronica die meestal breed uitwaaiert en gitaren die alle kanten op schieten. Vocalen spelen geen rol op de tweede plaat van Camera; heel af en toe zijn stemmen te horen, maar van zang is geen sprake.
De ritmes op de plaat zijn soms heel strak en toegankelijk, maar zijn minstens net zo vaak loom en bijna eindeloos. In het eerste geval raakt de muziek van Camera aan die van Kraftwerk, in het tweede geval kom je ergens tussen de Duitse Krautrock pioniers en Pink Floyd in haar jonge jaren uit.
De elektronica op de plaat is atmosferisch, stemmig en geestverruimend en vormt de perfecte basis voor misschien wel het belangrijkste onderdeel van de muziek van Camera: het gitaarwerk. Dit varieert van psychedelisch en melodisch tot gruizig en overstuurd. Het zijn uitersten die elkaar binnen enkele seconden kunnen bereiken, waardoor er altijd wel wat gebeurt in de muziek van Camera.
Camera kent haar klassiekers uit het verleden, maar desondanks klinkt Remember I Was Carbon Dioxide slechts bij vlagen als een plaat die zomaar uit de vroege jaren 70 zou kunnen stammen. Camera kent haar klassiekers, maar het neemt alle invloeden uit het verleden mee naar het heden en raakt hierdoor ook aan een band als Swans.
Het levert een plaat op die heel ver weg blijft van popsongs met een kop en een staart, maar toch is Remember I Was Carbon Dioxide geen hele ontoegankelijke plaat. De vele repeterende passages in de muziek van Camera geven de plaat iets meeslepends en iets hypnotiserends, waardoor je steeds weer wilt luisteren naar deze bijzondere plaat en steeds sneller wordt betoverd door de bijzondere klanken.
Remember I Was Carbon Dioxide betovert niet alleen steeds sneller, maar laat ook steeds weer net wat andere dingen horen, waardoor de muziek van Camera onvoorspelbaar en intrigerend blijft.
Op basis van de beschrijving van de muziek op Remember I Was Carbon Dioxide had ik niet het idee dat dit een plaat zou kunnen zijn die ik zou kunnen koesteren, maar het is er echt een. Wat voor mij geldt, geldt vast voor meer mensen, dus sluit je een uurtje op met deze plaat en geef Camera een kans. Ik sluit niet uit dat er veel meer muziekliefhebbers gaan vallen voor de mystieke toverkracht van Remember I Was Carbon Dioxide. Erwin Zijleman
Koop bij BOL.com
