Jack Bruce heeft meer dan 25 soloplaten op zijn naam staan en er zitten er een paar tussen die ik behoorlijk hoog heb zitten, waaronder klassiekers als Songs For A Tailor (1969), Things We Like (1970), Harmony Row (1971), mijn persoonlijke favoriet I’ve Always Wanted To Do This uit 1980, door de critici bejubelde platen als A Question Of Time (1990) en Somethin Else (1993) en het verrassend sterke More Jack Than God uit 2003.
Eerder dit jaar verscheen de eerste studioplaat van Jack Bruce sinds het al weer 11 jaar oude More Jack Than God, Silver Rails. Silver Rails lag al een tijdje op de stapel om besproken te worden op deze BLOG, maar het kwam er maar niet van. Silver Rails is nu door het trieste overlijden van Jack Bruce alsnog op deze BLOG terecht gekomen en daar valt helemaal niets op af te dingen.
Silver Rails is immers niet alleen een hele overtuigende plaat, maar het is bovendien een typische Jack Bruce plaat. Een ieder die niet bekend is met het unieke geluid van Jack Bruce zal Silver Rails niet zomaar kunnen waarderen. Jack Bruce maakt op Silver Rails muziek die ook een aantal decennia geleden gemaakt had kunnen worden en het is bovendien muziek die niet heel makkelijk in een hokje is te duwen.
Silver Rails sluit vrijwel naadloos aan op alle andere soloplaten die ik van Jack Bruce in huis heb. Dit ligt voor een belangrijk deel aan twee unieke ingrediënten in de muziek van Jack Bruce. Allereerst is Jack Bruce een unieke bassist met een geheel eigen geluid en hiernaast is Bruce een bijzonder zanger.
De stem van Jack Bruce is op Silver Rails misschien niet meer zo krachtig als in het verleden, maar het kwetsbare of zelfs breekbare in zijn stem voegt ook wat toe aan de songs op Silver Rails. Het baswerk is zoals altijd van bijzonder hoog niveau en ook de rest van de instrumentatie op de plaat is dik in orde. Dit is mede de verdienste van een aantal gastmuzikanten van naam en faam, waaronder topgitaristen als Phil Manzanera, Robin Trower en Bernie Marsden, maar het meest geniet ik toch van de bijdragen van Jack Bruce zelf.
Silver Rails bevat een aantal stevige rocksongs, een aantal bluesy songs, een aantal psychedelisch aandoende songs en een bijzonder indringende piano ballad. Allemaal songs die ook een aantal decennia geleden hadden kunnen zijn gemaakt, maar niet direct songs die zich heel makkelijk laten vergelijken met het werk van anderen.
Het is zoals gezegd muziek die een ieder die niet bekend is met het werk van Jack Bruce even op zich in zal moeten laten werken, maar als dit oude werk vertrouwde kost is, weet Silver Rails vrij makkelijk te overtuigen met songs die niet onder doen voor het beste werk van Jack Bruce.
Natuurlijk is het doodzonde dat Silver Rails uiteindelijk de zwanenzang van Jack Bruce is geworden, maar het is een zwanenzang waarop hij bijzonder trots kan zijn. Een mooi slotakkoord voor de liefhebbers van zijn muziek, een mogelijke start van een lange ontdekkingstocht voor de nieuwkomers. Met het overlijden van Jack Bruce verliest de popmuziek wel weer een icoon, we zullen hem missen. Erwin Zijleman
cd 
cd+DVD LP