Meestal kan ik daar wel mee leven, maar soms zitten er platen tussen die ik eigenlijk niet had willen missen. Passerby van Luluc is zo’n plaat. Het is er een die ik gelukkig bij toeval alsnog heb opgepikt en wat ben ik er blij mee. Passerby van Luluc heeft immers alles waar ik van hou.
Luluc is een man-vrouw duo uit het Australische Melbourne dat de afgelopen jaren veel tijd doorbracht in Schotland, maar inmiddels voornamelijk vanuit de Verenigde Staten opereert. Zoë Randell en Steve Hassett trokken de afgelopen jaren de aandacht van belangrijke pionnen in de muziekindustrie als producer Joe Boyd (Nick Drake, Fairport Convention), The National voorman Aaron Dessner en Lucinda Williams. Het leverde de band uiteindelijk een contract op het roemruchte Sub Pop label op, wat uiteindelijk resulteerde in Passerby.
Passerby komt maar liefst zes jaar na het debuut van de band en dat hoor je. De songs op Passerby hebben lang kunnen rijpen en zijn voorzien van precies de accenten die de songs van Zoë Randell en Steve Hassett nodig hebben.
De muziek van Luluc wordt over het algemeen in het hokje indie-folk geduwd, maar het is indie-folk die diep is geworteld in de Britse folk uit de vroege jaren 70. Zoë Randell heeft een mooie heldere stem die uitstekend past bij de klassiek aandoende folksongs van Luluc. Het is een stem die herinnert aan een geweldige folkzangeres als Sandy Denny; een groter compliment kun je een zangeres in dit genre niet maken.
De muziek van Luluc doet me echter zeker niet alleen denken aan een legendarische band als Fairport Convention en zeker ook aan het werk van Nick Drake, maar heeft in muzikaal opzicht ook raakvlakken met een band als Cowboy Junkies, al is het maar omdat Zoë Randell minstens net zo mooi fluisterend kan zingen als Cowboy Junkies zangeres Margot Timmins. Ander voor de hand liggend vergelijkingsmateriaal zijn Mazzy Star (de donkere ondertoon) en vooral The Innocence Mission (het warme en stemmige instrumentarium).
Zoë Randell en Steve Hassett zorgen op Passerby voor een belangrijk deel van de instrumentatie en de vocalen, maar de band stond er zeker niet alleen voor in de studio. Producer Aaron Dessner heeft gezorgd voor een mooi en stemmig geluid, waarin ruimte is voor flink wat instrumenten, waaronder blazers en strijkers. Desondanks is de instrumentatie op Passerby uiterst sober en staat de bijzondere stem van Zoë Randell steeds centraal. Op haar meest indringende momenten heeft het soms wat van Nico, zeker niet altijd een aanbeveling, maar in het geval van Zoë Randell klopt het precies.
Luluc maakt op Passerby muziek die over het algemeen lekker in het gehoor ligt, maar het is ook muziek vol dreiging en dynamiek en bovendien muziek vol subtiele accenten. Instrumenten worden subtiel ingezet, maar iedere noot is trefzeker en tilt de muziek van Luluc naar een hoger niveau. De prachtige stem van Zoë Randell en de prachtige harmonieën met Steve Hassett doen de rest.
Passerby van Luluc is al met al een plaat van een bijna onwerkelijke schoonheid. Een plaat van een niveau dat dit jaar tot dusver nog niet al te vaak is gehaald. Zeer warm aanbevolen derhalve, zeker nu de blaadjes van de bomen gaan vallen. Erwin Zijleman
Koop bij BOL.com
