Nu was het heilige vuur eerlijk gezegd ook wel wat gedoofd bij de legendarische noiserock band, maar bij Sonic Youth wist je het maar nooit.
Datzelfde geldt eigenlijk voor de solocarrière van Thurston Moore. De Sonic Youth gitarist leverde met zijn tweede soloplaat, Psychic Hearts uit 1995, ooit eens een ware klassieker af, maar Thurston Moore maakte ook een enorme stapel buitengewoon vage en rommelige platen waarvan nauwelijks chocolade te maken was, al zat er zo heel af en toe een ruwe diamant tussen.
Ik was daarom wel nieuwsgierig naar de nieuwe soloplaat van Thurston Moore, maar had zeker geen overdreven hoge verwachtingen van The Best Day. The Best Day blijkt echter een verrassend sterke plaat, die zich kan meten met de beste soloplaten van Thurston Moore. Ik ga direct nog een stapje verder, want The Best Day haakt als je het mij vraagt qua niveau ook aan bij een aantal prima Sonic Youth platen en dan met name bij de platen die de band uit New York aan het eind van de jaren 80 en begin van de jaren 90 maakte.
Het is een onverwachte prestatie van Thurston Moore, die kennelijk creativiteit heeft gehaald uit zijn liefdesbreuk (wat natuurlijk ook niet nieuw is, al is The Best Day geen klassiek breakup album).
The Best Day bevat acht tracks en duurt uiteindelijk zo’n 50 minuten, wat betekent dat er een aantal lange tracks op de plaat staan (de langste duurt 11 minuten). Het zijn tracks die bestaan uit meerdere lagen.
In een aantal tracks komt Thurston Moore op de proppen met behoorlijk toegankelijke melodieën en refreinen en benadert hij de aanstekelijke rocksong, terwijl een aantal andere tracks zijn opgebouwd rond lome en psychedelische klankentapijten.
Het is maar een deel van het verhaal, want hiernaast is er natuurlijk altijd de laag met het unieke gitaarwerk van Thurston Moore. Alle tracks op de plaat bevatten ook een laag waarin steen voor steen een gitaarmuur wordt opgebouwd en vervolgens weer wordt afgebroken.
Dit kunnen de gruizige gitaarmuren zijn waarop Sonic Youth het patent had en heeft, maar ook buitengewoon inventieve gitaarmuren met verrassende loopjes of zelfs akoestische en psychedelisch aandoende gitaarmuurtjes. Sonic Youth drummer Steve Shelley slaat het geheel tenslotte op fraaie en trefzekere wijze aan elkaar.
Er zijn niet veel gitaristen die mijn aandacht lang vast kunnen houden met het bouwen van gitaarmuren, maar Thurston Moore slaagt er met speels gemak in, mede omdat hij zelfs in de lange tracks de rocksong met kop en staart niet vergeet.
The Best Day is al met al een even fascinerende als aangename plaat, die niet alleen kan worden gerekend tot de beste soloplaten van Thurston Moore, maar ook het leed rond het uit elkaar vallen van Sonic Youth weet te verzachten. Dat had ik in ieder geval niet verwacht. Erwin Zijleman
cd 
2 LP's
Te vinden in de
