Hoe lang kan een plaat op de stapel voor een recensie op deze BLOG blijven liggen? Heel lang blijkt maar weer, want The Little Battle van de Ierse band The Young Folk heb ik echt al maanden in huis. Dat de plaat zo lang op de stapel is blijven liggen ligt overigens voor een deel aan de promotor van deze plaat, want deze wist me na het toesturen van de plaat te vertellen dat de band te zien zou zijn in het programma rond Nick en Simon.
Nu is dat programma een stuk beter te pruimen dan de muziek van het tweetal, maar een aanbeveling was het voor mij toch zeker niet. Steeds als ik de plaat van The Young Folk op de stapel zag liggen, zag ik ook direct de blozende gezichten van Nick en Simon voor me en lag het debuut van The Young Folk weer helemaal onderop. Niet terecht misschien, maar het was niet anders.
Op één van de eerste mooie lentedagen van 2015 veranderde dit dan eindelijk. Het was een goed gekozen moment, want het debuut van The Young Folk doet het uitstekend op een mooie lentedag.
The Young Folk is zoals gezegd een Ierse band, die in zanger-gitarist en songwriter Anthony Furey haar belangrijkste man heeft. Deze Anthony Furey kreeg de muziek met de paplepel ingegoten, want vaderlief George maakte deel uit van de fameuze band The Furey Brothers.
De paplepel uit huize Furey heeft zijn sporen nagelaten, want The Young Folk maakt muziek die voor een deel stevig verankerd is in de tradities van de Ierse folk. Aan de andere kant probeert The Young Folk ook een eigentijds tintje aan deze folk te geven en treedt het zowel qua instrumentarium als qua songstructuren met enige regelmaat buiten de gebaande paden van de traditionele Ierse folkmuziek.
De band schuurt hierbij met enige regelmaat tegen de muziek van een band als Mumford And Sons aan, al klinkt de muziek van The Young Folk wel wat authentieker en is deze muziek bovendien wat minder gericht op het imponeren van overvolle festivalweides. Naast Mumford And Sons hoor ik ook met enige regelmaat associaties met de muziek van Amerikaanse bands als Fleet Foxes, The Low Anthem en The Lumineers, waarmee ongeveer duidelijk zal zijn in welk hokje het debuut van The Young Folk past. Het vleugje Waterboys zet je vervolgens weer op het verkeerde been.
The Young Folk beschikt op haar debuut over een aantal sterke wapens. Een van de sterkste wapens is de stem van Anthony Furey. Het is een stem met een bijzonder geluid en het is bovendien een stem met een heel mooi rauw randjes, wat de muziek van The Young Folk een doorleefder karakter geeft dan je op basis van de leeftijd van de bandleden zou verwachten. Anthony Furey is zeker niet het enige lid van de band dat kan zingen, waardoor we met enige regelmaat ook nog eens worden getrakteerd op bijzonder fraaie harmonieën.
Ook in muzikaal opzicht heeft The Young Folk meer te bieden dan het zoveelste folkbandje. De band sluit deels aan op de tradities van de Ierse folkmuziek, bijvoorbeeld door het intensieve gebruik van de viool, maar kiest ook met enige regelmaat voor een moderner en meer gitaar georiënteerd geluid. The Young Folk klinkt hierdoor frisser en moderner dan de soortgenoten uit de Ierse historie, maar heeft in muzikaal opzicht meer te bieden dan een wel erg lichtvoetig bandje als Mumford & Sons.
Omdat The Young Folk ook nog eens op de proppen komt met een aantal prima songs, is The Little Battle een debuut dat meer aandacht verdient dan ik de plaat tot dusver heb gegeven. Het is een plaat die zowel in muzikaal, instrumentaal als artistiek opzicht veel te bieden heeft. Dat de plaat het ook nog eens uitstekend doet in het lentezonnetje is een bonus. Erwin Zijleman
