Singer-songwriters die in uiterst sobere songs een bak leed over je uit storten. Ik hou er wel van, maar zo af en toe, en zeker wanneer de zon gaat schijnen, heb ik behoefte aan iets anders. Dan zoek ik muziek die het leven even door een roze bril bekijkt en de zon laat schijnen. Die muziek vind ik meestal in Frankrijk. Enerzijds omdat ik Franse teksten niet zo snel en makkelijk vertaal als Engelse teksten en anderzijds omdat Franse muziek vaak heerlijk lichtvoetig is.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik na een aantal van die lichtvoetige deuntjes weer begin te verlangen naar muziek met wat meer melancholie, maar zo op zijn tijd is het heerlijk.
Via de Franse hitlijsten kwam ik onlangs uit bij Chambre 12 van Louane. Het is een plaat die vaak goed is voor een glimlach, maar in tegenstelling tot de meeste van haar soortgenoten is Louane ook niet bang voor songs waarin de zonnestralen tijdelijk worden tegengehouden door donkere wolken. Chambre 12 is daarom net wat langer houdbaar en wat interessanter dan de meeste andere platen die ik in de virtuele schappen van Amazon.fr vond.
Heel veel achtergrondinformatie heb ik niet over Chambre 12 van Louane. Ik weet dat Louane eigenlijk Louane Emera heet, dat ze in de halve finale van de Franse editie van The Voice heeft gestaan, dat Chambre 12 haar debuut is en dat er na twee maanden al ruim 200.000 exemplaren van de plaat over de toonbank waren gegaan, wat tegenwoordig een zeer respectabel aantal is.
Ik kan het wel begrijpen dat Louane veel platen verkoopt want Chambre 12 is een allemansvriend. Louane kan verleidelijk fluisteren als een Frans zuchtmeisje, kan zich verschuilen achter donkere elektronische wolken en is ook niet vies van een popliedje dat niet zou misstaan op het Eurovisie Songfestival en daar nog kansrijk zou zijn ook.
Dat laatste is niet echt aan mij besteed, maar de meeste songs op Chambre 12 vallen op door hun bijzondere karakter en eigen geluid. Chambre 12 is een feelgood plaat vol frisse en zonnige popliedjes, maar net als bijvoorbeeld Zaz, kent Louane ook haar klassiekers en verwerkt ze op knappe invloeden uit de meer traditionele Franse popmuziek in haar muziek.
De zonnige popliedjes zijn van het zeldzame soort dat je na één keer horen (al dan niet fonetisch) meezingt, maat Chambre 12 laat ook meer dan eens diepgang en emotie horen. Zo goed als de genoemde Zaz is Louane op dit moment nog niet, maar de vergelijking met bijvoorbeeld Christine And The Queens kan de jonge Française zeker aan.
Persoonlijk ben ik na een paar keer horen vooral onder de indruk van de net wat minder uitbundige songs waarin Louane haar gevoel laat spreken en in vocaal opzicht indruk maakt, maar de vrijwel onweerstaanbare hits in de dop verleiden ook opvallend makkelijk. Heerlijke plaat wanneer het even wat minder zwaar mag en absoluut één van de betere Franse releases van het moment. Erwin Zijleman
