Samen met haar band The Sound Outside maakte ze twee goed ontvangen maar niet heel breed opgepakte platen, die opvielen door een fraai retro geluid en de opvallend krachtige stem van Sallie Ford.
In 2014 nam Sallie Ford afscheid van The Sound Outside en bracht ze haar eerste soloalbum uit, Slap Back. Die plaat krijgt nu eindelijk een vervolg met Soul Sick.
Voor iedereen die de muziek van Sallie Ford kent voelt Soul Sick onmiddellijk als een warm bad. Ook op haar nieuwe plaat laat Sallie Ford een geluid horen dat valt te typeren als retro en maakt ze wederom indruk met een verrassend krachtige stem 9die je niet direct koppelt aan haar verschijning).
Soul Sick klinkt bekend, maar is zeker geen herhalingsoefening. Sallie Ford verwerkte ook in het verleden al invloeden uit meerdere genres, maar doet er dit keer nog een schepje bovenop. Soul Sick citeert uit de archieven van de country, folk, jazz en blues, maar voegt ook een flinke schep invloeden uit de indie-rock, psychedelica, 60s girl pop en rockabilly toe.
Het valt daarom niet mee om Sallie Ford in een hokje te duwen. In een aantal tracks sluit ze aan op de meer eigenzinnige rootsmuzikanten, maar de Amerikaanse singer-songwriter kan ook te keer gaan als de betere soulzangeressen of aansluiten bij indie-rock grootheden als PJ Harvey of Sharon Von Etten. Zeker wanneer de invloeden uit de rockabilly domineren hoor ik wel wat raakvlakken met de muziek van de helaas wat uit beeld verdwenen Sarah Borges en zo kan ik nog wel even doorgaan.
De veelheid aan invloeden maakt het misschien niet makkelijk om de muziek van Sallie Ford te classificeren, maar het maakt van Soul Sick wel een hele interessante plaat. De plaat wordt nog interessanter door de persoonlijke en vaak behoorlijk expliciete teksten op de plaat en de passie en emotie waarmee Sallie Ford deze teksten vertolkt.
Soul Sick springt vrij lichtvoetig door een aantal decennia muziekgeschiedenis, maar heeft door de energie waarmee Sallie Ford muziek maakt ook een enorme urgentie. In vocaal opzicht maakt Soul Sick onmiddellijk indruk, maar ook de instrumentatie op de plaat wint snel aan kracht, waarbij het fraaie gitaarspel van Sallie Ford een van de smaakmakers is, maar ook de subtiel ingezette blazers en het heerlijke orgeltje flink bijdragen aan het fraaie eindresultaat.
Soul Sick is een plaat die flink van de hak op de tak springt en daar moet je tegen kunnen. Als je er tegen kunt is de tweede soloplaat van Sallie Ford er een die goed is voor veel luisterplezier en smaakt Soul Sick vooral naar veel meer. Erwin Zijleman