Op haar titelloze debuut was wel iets van de melancholie uit de lange en donkere Scandinavische winter te horen, maar de muziek van Sophie Zelmani was vooral zonnig en sprankelend.
Het debuut van de Zweedse singer-songwriter was, mede dankzij haar zwoele stem en uiterst charmante accent, direct een plaat om te koesteren en dat is het nog steeds.
Sophie Zelmani keerde twee jaar na haar sprankelende debuut terug met Precious Burden; een werkelijk aardedonkere plaat vol liefdesverdriet. Van het debuut van Sophie Zelmani kreeg ik vlinders in de buik, maar met haar van melancholie overlopende tweede plaat maakte de Zweedse muzikante een onuitwisbare indruk.
Sophie Zelmani heeft inmiddels een stuk of tien platen op haar naam staan en het zijn helaas platen die in Nederland nauwelijks aandacht hebben gekregen. Vorige week verscheen weer een nieuwe plaat van de Zweedse singer-songwriter en gelukkig is deze, in ieder geval via de streaming diensten, ook direct in Nederland te beluisteren.
Voor iedereen die de muziek van Sophie Zelmani kent, voelt My Song direct aan als een warm bad. Ook op My Song borduurt Sophie Zelmani weer voort op de singer-songwriter muziek uit de jaren 70, klinkt haar muziek zonnig en sprankelend maar is er ook ruimte voor melancholie, is de instrumentatie warm en vol en is er natuurlijk die uit duizenden herkenbare stem.
Sophie Zelmani fluistert haar songs nog altijd uiterst zwoel en lieflijk en heeft nog altijd dat zo charmante accent, maar vergeleken met haar debuut klinkt de inmiddels 45-jarige singer-songwriter uiteraard ook wel wat doorleefder dan als jonge twintiger.
Ik heb sinds de eerste noten van haar debuut een zwak voor de muziek van Sophie Zelmani en heb dat zwak ook weer onmiddellijk voor My Song. Haar songs zijn nog altijd uiterst intiem en lopen over van gevoel. Dat hoor je het duidelijkst wanneer Sophie Zelmani de donkere kanten van het leven belicht in door piano gedomineerde ballads, maar ook wanneer ze kiest voor op het eerste gehoor redelijk lichtvoetige klanken hoor je in de stem van Sophie Zelmani meer gevoel dan bij de meeste van haar collega’s.
My Song komt nog niet aan als de mokerslag die Precious Burden al weer bijna twintig jaar geleden uitdeelde of als de explosie van vlinders die haar debuut twee jaar eerder bewerkstelligde, maar als ik luister naar My Song komt het bijna tegenstrijdige gevoel dat deze twee platen veroorzaakten wel direct weer naar boven.
In Nederland zijn we Sophie Zelmani na de lente van 1996 direct weer vergeten, maar de Zweedse singer-songwriter maakt nog steeds wonderschone platen. Alle reden dus om My Song eens te beluisteren. Mijn hart was direct weer gesmolten, maar dat zal inmiddels duidelijk zijn. Erwin Zijleman