Het was een plaat die het beste van de muziek van The Velvet Underground en Talking Heads leek te verenigen en imponeerde met stekelige gitaarsongs, een vleugje van het ongrijpbare van Jonathan Richman en (natuurlijk) krankzinnige ritmes.
Het was helaas ook een plaat die vooral door de critici de hemel in werd geprezen, maar niet werd opgepikt door een breed publiek.
The Feelies maakten gedurende de jaren 80 nog twee platen en aan het begin van de jaren 90 ook nog een, maar deze waren niet zo indrukwekkend als Crazy Rhythms (maar nog altijd de moeite waard) en trokken nog minder aandacht. In de jaren die volgden groeide Crazy Rhythms echter uit tot een nauwelijks verkrijgbare klassieker, waarvoor steeds hogere bedragen moesten worden betaald (ik telde er zelf ooit 80 dollar voor neer).
Toen The Feelies in 2011 weer opdoken met het sterke Here Before, was het briljante debuut van de band gelukkig weer gewoon verkrijgbaar en was ook het andere werk van de band te beluisteren via de streaming media. Hierop dook vorige week ook In Between op; het eerste levensteken van The Feelies in een jaar of zes.
De plaat begint een knisperend kampvuur, fluitende vogels en sjirpende krekels. Het is een voorteken van hetgeen dat komen gaat, want de gitaarmuziek van The Feelies is op In Between wat minder stekelig dan we van de band gewend zijn. Op In Between domineren akoestische gitaren, lome vocalen en zonnig klinkende songs. Dat ligt direct bijzonder lekker in het gehoor, maar van The Feelies verwacht je net wat meer.
Dat meer krijg je ook, want onder de warme deken van akoestische gitaren zit ook dit keer het zo bijzondere geluid van The Feelies verstopt. Gitaristen Glenn Mercer en Bill Million draaien ook dit keer hun repeterende gitaarloopjes op bijna onnavolgbare wijze in elkaar en waar het er in eerste instantie op lijkt dat In Between grossiert in zonnige klanken, hoor je bij herhaalde beluistering toch ook weer het stekelige dat alle platen van The Feelies typeert.
In Between is meer laid-back dan Crazy Rhythms en lijkt de invloeden van Talking Heads dit keer te hebben verruild voor invloeden van R.E.M, maar invloeden van The Velvet Underground zijn daarentegen gebleven, zeker wanneer het stekelige het warme en zonnige even overheerst.
Crazy Rhytms is uiteindelijk een baanbrekende en uiteindelijk ook invloedrijke plaat gebleken, maar ook ruim 35 jaar later maken The Feelies nog muziek die veel interessanter is dan die van de meeste andere gitaarbands. In Between begint misschien als kampvuurplaat, maar is uiteindelijk een plaat waarop The Feelies bijna net zoveel indruk maken als op hun onvolprezen debuut uit 1980. Erwin Zijleman