Odds van Garda lag bij mij op de stapel van de wat anonieme nieuwe releases van deze week, maar de plaat ontstijgt deze stapel direct wanneer de eerste klanken uit de speakers komen. De band uit Dresden heeft een buitengewoon stemmige herfstsoundtrack vol invloeden en vol fraaie accenten gemaakt. Soms uiterst ingetogen, dan weer groots en meeslepend of flink ontsporend. Een heel rijtje grote namen komt bij als vergelijkingsmateriaal en het is een rijtje dat iedere keer weer anders is. Een plaat die ik niet zou willen missen.
Die muziek heb ik zelf overigens pas gehoord na beluistering van de nieuwe plaat van de band en ik moet de critici gelijk geven. Odds, de nieuwe plaat van de Duitse band, valt me qua artwork wat tegen, maar het gaat natuurlijk om de muziek. In muzikaal opzicht heeft Garda wat mij betreft flinke stappen gezet, want Odds is een mooie en bijzondere plaat, die nog een stuk beter is dan zijn voorgangers.
Garda werd vooralsnog in het hokje folk gedrukt en ook Odds opent ingetogen met een akoestische gitaar en sprookjesachtige klanken. Wanneer de stem van zanger en voorman Kai Lehmann voor het eerst opduikt in een bad van strijkers met hier en daar wat venijnige gitaaruithalen, ontstijgt Garda het hokje folk direct. De smaakvolle en avontuurlijk instrumentatie in combinatie met stemmige vocalen en de wat donkere ondertoon doen wel wat denken aan de muziek die David Sylvian maakte op zijn eerste soloplaten, maar waar de voormalig Japan zanger uiteindelijk verstilde klanken opzocht, laat Garda haar muziek meerdere malen ontsporen.
De openingstrack ontspoort eerst met ruwe gitaren, maar slaat hierna om in een toegankelijk en buitengewoon fraai en rijk georkestreerd popliedje. Alleen in de openingstrack heeft Garda al meerdere gezichten laten zien en dat doet de band ook op de rest van de plaat. Odds is soms folky en ingetogen, soms groots en meeslepend en soms ruw en avontuurlijk.
De band maakt steeds weer indruk met de bijzondere instrumentatie, waarin gloedvolle strijkers, warme en organische klanken en sprookjesachtige elektronica steeds prachtig samenvloeien. Garda maakt op Odds bovendien indruk met het gemak waarmee de band tussen genres en stijlen schakelt.
In iedere track doet de band me weer aan van alles en nog wat denken, waarbij illustere rijtjes op kunnen duiken als The Blue Nile, New Order, Ben Howard en American Music Club. Het is een rijtje dat in iedere song weer anders kan zijn, maar het is altijd een aansprekend rijtje namen.
Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je goed met hoeveel aandacht Garda heeft gesleuteld aan haar muziek. Ondanks het grote aantal instrumenten valt alles keurig op zijn plek, hoor je ieder detail en slaagt Garda er ook nog eens in om ruimte te creëren in haar muziek. Het is muziek die prachtig past bij de langzaam opduikende herfstkleuren en bijpassende weerbeelden, maar is ook muziek die ondanks alle melancholie en weemoed verwarmt met mooie klanken in al even mooie songs.
Als ik dan toch een kritische noot moet kraken is dat je hoort dat Kai Lehmann geen native speaker van het Engels is, maar hoe erg is dat? Het zit mij in ieder geval nergens in de weg. Mooie en bijzondere plaat, die echt alle aandacht verdient. Erwin Zijleman
Odds van Garda is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het label van de band: https://hometowncaravan.bandcamp.com/album/odds.