Ik ben zeker niet bang voor donkere muziek, maar het debuut van Soap&Skin vond ik ruim negen jaar geleden wel erg donker. Na enige gewenning kwam echter de schoonheid aan de oppervlakte en groeide het gitzwarte Lovetune For Vacuum uit tot een jaarlijstjesplaat. Anja Plaschg bekijkt het leven nog altijd niet door een roze bril, maar wat heeft ze een avontuurlijke, beangstigende en bloedstollend mooie plaat gemaakt. From Gas To Solid/You Are My Friend schakelt op fascinerende wijze tussen genres en maakt muziek die goed is voor kippenvel van zowel angst, emotie als schoonheid.
De songs voor haar debuut schreef Anja Plaschg voor een belangrijk deel toen ze pas 15 jaar oud was; een leeftijd waarop je het leven toch vooral door een roze bril moet bekijken. Die roze bril was geen moment aanwezig op een plaat die je met het predicaat gitzwart nog veel te zonnig omschreef. Lovetune For Vacuum was zo donker en melancholisch dat luisteren bijna pijn deed, maar wanneer je door de pijn heen beet, merkte je dat de songs van de jonge Oostenrijkse muzikante ook wonderschoon waren. Bij mij dook de plaat dan ook op in de hoogste regionen van mijn jaarlijstje over 2009.
Aan het begin van 2012 verscheen de tweede plaat van Soap&Skin, Narrow. Narrow borduurde deels voort op het zo indrukwekkende debuut, maar koos in een aantal tracks ook voor een veel zwaarder aangezet of veel elektronischer geluid. Narrow was wat mij betreft wat minder indrukwekkend dan het debuut, maar nog altijd een bijzondere plaat.
Sinds de release van Narrow was het helaas stil rond Anja Plaschg. Ik was eerlijk gezegd bang dat ze zich nog wat verder had afgezonderd in haar persoonlijke misère of nog erger, maar naar nu blijkt was ze de afgelopen jaren een succesvol actrice en werd ze moeder en lag de focus dus gewoon even ergens anders. Met From Gas To Solid/You Are My Friend keert Anja Plaschg terug naar de muziek en dat levert een wonderschone plaat op.
Direct in de openingstrack hoor je het zo typische Soap&Skin geluid. Donkere pianoklanken, sombere strijkers en het weemoedige stemgeluid van Anja Plaschg zetten de toon. Het is nog altijd geen muziek om vrolijk van te worden, maar het raakt me weer direct.
Bij oppervlakkige beluistering borduurt From Gas To Solid/You Are My Friend voort op het debuut van Soap&Skin, maar in muzikaal opzicht is de nieuwe plaat vele malen interessanter. Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je hoe knap Anja Plaschg klassiek aandoende en opvallend rijke arrangementen combineert met uiteenlopende spannende accenten. De ene keer een bijzonder ritme, de volgende keer een elektronische laag, maar altijd is er ook de basis van piano, strijkers en de bijzondere stem van de Oostenrijkse muzikante.
Het maakt van From Gas To Solid/You Are My Friend een plaat die je tot in de kleinste details wilt ontdekken en ervaren. Hierbij moet je ook door de zure appel van hele donkere tinten en heel veel melancholie heen bijten, al kleuren de stemmige klanken natuurlijk ook prachtig bij de schoonheid van de herfst.
From Gas To Solid/You Are My Friend is ook een plaat die je moet laten groeien. Op het eerste gehoor komt het nog wat zwaar en overweldigend over, maar eenmaal gewend aan het donkere geluid van Soap&Skin komt er steeds meer schoonheid aan de oppervlakte. Soap&Skin voegt nog flink wat dimensies toe aan het bijzondere geluid van de vorige twee platen en slaat op fascinerende wijze een brug tussen klassieke muziek, filmmuziek, ambient, New Age, popmuziek en de muziek van de Scandinavische ijsprinsessen.
From Gas To Solid/You Are My Friend staat vol met muziek met een opvallend beeldend karakter, waarbij uiteindelijk naast donkere tinten ook allerlei kleuren opduiken. Ik heb de nieuwe Soap&Skin pas een paar keer gehoord en heb het idee dat mijn oordeel nog moet groeien, maar vooralsnog vind ik het al een van de meest bijzondere platen die dit jaar is verschenen. Erwin Zijleman