Ik had tot voor kort nog nooit van Carrie Tree gehoord, maar de Britse muzikante heeft een bijzonder fraai album gemaakt. Het op IJsland opgenomen The Canoe werd opgenomen door de mij onbekende producer Markus Sieber (a.k.a. Aukai), die een kunststukje heeft afgeleverd. Het is een kunststukje met een hoofdrol voor piano en akoestische gitaar, die steeds gezelschap krijgen van subtiel ingezette andere instrumenten. Het past allemaal fraai bij de bijzondere stem van Carrie Tree, die op geheel eigen wijze en vol emotie zingt. Carrie Tree is volslagen onbekend in Nederland, maar verdient absoluut een publiek.
Carrie Tree is een singer-songwriter uit het Britse Brighton en The Canoe is haar derde album. De eerste twee ken ik niet, maar The Canoe is een uitstekend album.
Carrie Tree nam haar derde album op in het IJslandse Reykjavik, waar ze samenwerkte met producer Markus Sieber, die onder de naam Aukai een aantal ambient albums heeft gemaakt. Ik kende Carrie Tree niet en ik kende haar producer niet, maar het product van hun samenwerking is van hoog niveau.
The Canoe opent met fraaie pianoklanken, die prachtig kleuren bij de bijzondere stem van Carrie Tree. De Britse singer-songwriter heeft in de openingstrack een geheel eigen manier van zingen, die fluisterzacht en expressief combineert. Het is zang waarvan je moet houden, maar als je ervan houdt speelt Carrie Tree direct een gewonnen wedstrijd.
Ik was zelf direct onder de indruk van de emotievolle zang van de muzikante uit Brighton en was minstens net zo onder de indruk van de bijzonder fraaie instrumentatie in de openingstrack van The Canoe. Het is een instrumentatie waarin pianoklanken domineren, maar Markus Sieber heeft er op subtiele wijze een aantal instrumenten aan toegevoegd, waardoor de track opvallend warm klinkt en wel wat heeft van Joni Mitchell in haar Laurel Canyon periode.
In de tweede track neemt de akoestische gitaar het over van de piano en klinkt Carrie Tree direct wat meer folky. Ook in een folky track doet de stem van Carrie Tree het uitstekend en ook dit keer weet de Britse singer-songwriter bijzondere accenten te leggen, waardoor ze anders klinkt dan de meeste van haar soortgenoten.
Ook de instrumentatie in de tweede track is bijzonder. Markus Sieber voegt ook dit keer bijzondere instrumenten toe, waardoor er van alles gebeurt in de muziek op The Canoe. Het is bijzonder subtiele muziek, die beluistering via de koptelefoon verdient om maar geen detail te hoeven missen. Piano en akoestische gitaar eisen meestal de hoofdrol op in de instrumentatie op The Canoe, maar de geweldige baslijnen en de subtiele toevoegingen van bijzondere instrumenten mogen er ook zeker zijn.
Op The Canoe laat Carrie Tree zich vooral beïnvloeden door Britse folk uit vervlogen tijden, maar door de ambient achtige klanken in de instrumentatie, de bijzondere manier van zingen en de voorzichtige uitstapjes richting jazz, klinkt Carrie Tree uiteindelijk toch flink anders dan de meeste van haar soortgenoten. Heel af en toe doet het me wel wat denken aan Kathryn Williams, maar de stijl van Carrie Tree is zo bijzonder dat je The Canoe met vergelijken geen recht doet.
The Canoe is een uiterst ingetogen album vol mooi verzorgde en prachtig gearrangeerde en geproduceerde songs, maar saai wordt het geen moment. Sterker nog, iedere keer dat ik luister naar het derde album van Carrie Tree zijn haar songs me weer wat dierbaarder. In het Verenigd Koninkrijk krijgt The Canoe wel wat aandacht, maar ook in Nederland moeten er muziekliefhebbers zijn die het derde album van Carrie Tree wel eens erg mooi zouden kunnen vinden. Erwin Zijleman
De muziek van Carrie Tree kan worden verkregen via haar bandcamp pagina: https://carrietree.bandcamp.com.