The Felice Brothers uit upstate New York kunnen op verrassend trefzekere wijze in de huid van Bob Dylan en The Band kruipen, maar de band rond de broers Ian en James Felice is ook niet bang om haar vleugels uit te slaan. Het levert ook dit keer een veelzijdig album op, dat zowel zeer uitbundig als uiterst ingetogen kan klinken. Undress werd live in de studio opgenomen, wat zorgt voor een ontspannen en energiek geluid, wat weer fraai contrasteert met de maatschappijkritische teksten waarin met name de Amerikaanse politiek het moet ontgelden. Wat mij betreft een van de betere albums van de Amerikaanse band en dat zegt wat.
Het klonk direct bijzonder aangenaam, maar het gebrek aan avontuur zou de band uiteindelijk makkelijk op kunnen breken. Het is een gevaar dat de broers Felice waarschijnlijk zelf ook zagen, want het inmiddels opgebouwde oeuvre schiet meerdere kanten op.
Ian en James Felice doen het inmiddels al een tijd zonder broer Simone en keren na een afwezigheid van drie jaar terug met Undress. Op Favorite Waitress uit 2014 en Life In The Dark uit 2016 keerde de band weer voorzichtig terug naar het oude, voornamelijk door Dylan en The Band geïnspireerde geluid en werd de wilde experimenteerdrift van het geweldige Celebration, Florida uit 2011 verlaten. Op Undress schiet de band toch weer wat andere kanten op.
Het nieuwe album van The Felice Brothers werd in de nazomer van 2018 live opgenomen in een studio in Germantown, New York, en laat naast Ian Felice en James Felice ook de door Will Lawrence en Jesske Hume gevormde ritmesectie horen, terwijl producer Jeremy Backofen plaatsnam achter de knoppen.
Undress laat een wat voller en bij vlagen zelfs uitbundig geluid horen. In de openingstrack en titeltrack duiken zelfs blazers op en klinken The Felice Brothers meer als een opgewekte versie van Prefab Sprout of The Waterboys dan als bewonderaars van The Band.
De openingstrack laat ook direct horen wat de broers Felice momenteel bezig houdt. De complete Amerikaanse overheid, de zakenwereld en de kerk krijgen een veeg uit de pan in de vrolijk klinkende openingstrack, maar uiteindelijk worden de pijlen toch vooral gericht op de Amerikaanse president en zijn gevolg.
Het uitbundige geluid van de openingstrack maakt in de tracks die volgen plaats voor een meer ingetogen geluid, waarin Bob Dylan en The Band af en toe weer nadrukkelijk opduiken als inspiratiebron, maar The Felice Brothers ook flirten met psychedelica, country, folk, rock en nog een handvol andere invloeden. De band doet dit met een flink arsenaal aan instrumenten, waardoor iedere track op Undress weer anders klinkt.
Undress klinkt door de keuze voor het live opnemen van de tracks energiek en ongepolijst en dat komt de muziek van The Felice Brothers ten goede. Zeker de meer ingetogen tracks zijn wat mij betreft van een bijzondere schoonheid, maar ook als de band de teugels laat vieren overtuigt Undress vrij makkelijk.
Het levert een album op dat begint bij de hoogtijdagen van The Band en Bob Dylan, wat opschuift richting de pioniers van de alt-country (en met name The Jayhawks) en vervolgens de grenzen van de genres opzoekt. Ik heb inmiddels al heel wat jaren een zwak voor de muziek van de band uit upstate New York en Undress stelt me zeker niet teleur. The Felice Brothers kozen op hun vorige twee albums voor een wat behoudende koers, maar durven op hun nieuwe album weer wat vrijer en losser te musiceren, wat een album oplevert dat wat mij betreft behoort tot hun betere albums. Erwin Zijleman
De muziek van The Felice Brothers is ook verkrijgbaar via hun bandcamp pagina: https://thefelicebrothers-tl.bandcamp.com/album/undress.