Drie jaar na zijn dood keert Leonard Cohen nog één keer terug met een album. Volgens zijn zoon Adam is het echt het laatste album en het is een album waar Adam zijn ziel en zaligheid in heeft gestoken. De hele ruwe schetsen en grotendeels gesproken teksten die overbleven na de You Want It Darker sessies zijn door Adam Cohen en een heel leger aan topmuzikanten verder ingekleurd. Dat is op bijzonder smaakvolle en subtiele wijze gedaan, waardoor de intense zang en gesproken woord van Leonard Cohen centraal staan. Thanks For The Dance is echter geen dichtbundel op muziek, maar een album dat geen moment misstaat in het niet heel omvangrijke maar desondanks bijzonder indrukwekkende oeuvre van Leonard Cohen.
Het materiaal bestond in de meeste gevallen uit ruwe schetsen of zelfs alleen uit gesproken of gezongen teksten, maar het was de missie van Leonard’s zoon Adam om er een volwaardig album van te maken. Om direct maar met de deur in huis te vallen: dat is uitstekend gelukt.
De eerste muzikant die de ruwe schetsen die Leonard Cohen ons naliet verder mocht inkleuren was zijn vaste gitarist Javier Mas, die een prominente rol speelt in de instrumentatie op het deze week verschenen Thanks For The Dance en een deel van de songs fraai inkleurt met zijn zo'n herkenbare akoestische gitaarspel.
Hier liet Adam Cohen het niet bij, want de gastenlijst werd uiteindelijk zeer imposant. In de credits duiken topmuzikanten als Beck, Matt Chamberlain, Bryce Dessner (The National), Leslie Feist, Daniel Lanois, Patrick Leonard, Dustin O'Halloran, Richard Reed Parry (The Arcade Fire), Damien Rice en Patrick Watson op en uiteraard was er ook een plekje voor oudgedienden Sharon Robinson en Jennifer Warnes, die Leonard Cohen decennia lang fraai vocaal ondersteunden. Producer Adam Cohen deed ook nog een beroep op The Stargazer Orchestra en schakelde bovendien het Berlijnse koor Cantus Domus en het uit Montreal afkomstige Shaar Hashomayim koor, dat ook op You Want It Darker was te horen, in voor Thanks For The Dance.
Ondanks het enorm grote aantal muzikanten dat bijdroeg aan het album is Thanks For The Dance een uiterst ingetogen of zelfs sober album, waarop de stem van Leonard Cohen centraal staat. De teksten worden in veel gevallen voorgedragen zoals we dat kennen van zijn laatste album en het zijn zoals altijd teksten die alle aandacht verdienen. Op basis van de eerste track die het album voor ging (The Goal), was ik een beetje bang voor een serie gedichten op muziek, maar Thanks For The Dance bevat bijna uitsluitend echte songs.
De dichter Leonard Cohen vertelt op zijn definitieve zwanenzang nog een aantal bijzondere verhalen, die met veel urgentie worden vertolkt en prachtig zijn ingekleurd. In productioneel en muzikaal opzicht is Thanks For The Dance wat mij betreft een van de mooiste albums die Leonard Cohen gemaakt heeft, maar ook de songs op het album zijn meer dan restjes van de sessies die You Want It Darker opleverden. Thanks For The Dance duurt slechts 29 minuten, maar het zijn 29 minuten waarin de Canadese muzikant je nog één keer bij de strot grijpt met zijn uit duizenden herkenbare stijl.
Leonard Cohen staat in de boeken als één van de grootste singer-songwriters uit de geschiedenis van de popmuziek, maar uiteindelijk maakte hij in een carrière die zes decennia bestrijkt maar 15 studioalbums. Twee in de jaren 60, vier in de jaren 70, twee in de jaren 80, één in de jaren 90, twee in de jaren 00 en maar liefst vier in het afgelopen decennium.
Leonard Cohen stond in de laatste jaren van zijn leven vaker op het podium dan ooit tevoren en verkeerde ook op zijn albums in een uitstekende vorm. Het geldt ook weer voor Thanks For The Dance dat in alle opzichten een prachtig slotakkoord is. De archieven van Leonard Cohen zijn volgens zijn zoon Adam nu leeg, maar Adam verdient lof en respect voor het creëren van een Leonard Cohen album dat ik echt niet had willen missen. Erwin Zijleman