Liefhebbers van gouden keeltjes en subtiele rootsklanken konden in 2019 niet om San Isabel van de Amerikaanse band Jamestown Revival heen. Het tweetal uit Austin, Texas, keert deze week terug met een nieuw album en legt de lat nog wat hoger. Ook op Young Man is de zang van een bijzondere schoonheid, is de instrumentatie subtiel en smaakvol en zijn de songs aangenaam en tijdloos, maar Jonathan Clay en Zach Chance maken wat mij betreft nog wat meer indruk dan op hun vorige album. Young Man vult de ruimte met prachtige klanken en geweldige songs, waarna de geweldige stemmen van de twee de genadeklap uitdelen. Ik blijf maar naar dit album luisteren en het wordt echt alleen maar mooier.
De Amerikaanse band Jamestown Revival was voor mij een van de grote verrassingen van 2019. De band uit Austin, Texas, maakte op San Isabel, overigens al het derde album van Jamestown Revival, diepe indruk met twee prachtig bij elkaar kleurende stemmen, met een subtiele maar wonderschone instrumentatie en met een serie tijdloze rootssongs.
Het is ook het recept voor het deze week verschenen Young Man, waarop de Texaanse band de draad van het terecht geprezen San Isabel weer oppakt. Heel veel veranderd is er niet. De stemmen van Jonathan Clay en Zach Chance klinken nog altijd prachtig en versterken elkaar op fraaie wijze, de subtiele instrumentatie is ook dit keer zeer smaakvol en ook op Young Man maakt Jamestown Revival muziek die ook een aantal decennia geleden gemaakt had kunnen worden.
Jonathan Clay en Zach Chance werken al samen sinds hun jeugd in het Texaanse Magnolia en dat hoor je op Young Man. De stemmen van de twee passen niet alleen perfect bij elkaar, maar vullen elkaar ook op bijzonder fraaie wijze aan, wat je vooral goed hoort in de meest ingetogen songs op het album. Het herinnert aan The Everly Brothers, CSN&Y en aan Simon & Garfunkel, maar de twee muzikanten uit Austin hebben ook een duidelijk eigen geluid.
Vergeleken met San Isabel klinkt de zang op Young Man nog wat subtieler en wat mij betreft ook nog wat mooier. Ook de instrumentatie is nog wat subtieler dan op het al zo zorgvuldig ingekleurde vorige album van het tweetal. Net als op het vorige album bestaat de basis van de muziek van Jamestown Revival uit subtiele klanken van snareninstrumenten, waar vervolgens nog subtielere accenten aan zijn toegevoegd.
De muziek op het album is zacht, wat Jonathan Clay en Zach Chance de mogelijkheid biedt om zacht te zingen, wat niet alleen zorgt voor een duidelijk eigen geluid, maar ook voor een geluid dat een garantie biedt op kippenvel. Young Man is prachtig opgenomen, waardoor de smaakvolle klanken en vocalen ook nog eens glashelder uit de speakers komen.
Ik had na San Isabel hoge verwachtingen rond het nieuwe album van Jamestown Revival, maar Young Man overtreft ze op alle fronten. De instrumentatie, met natuurlijk een rol voor de pedal steel, is prachtig en de zang is betoverend mooi, maar ook de songs op het nieuwe album van Jamestown Revival zijn van een zeer hoog niveau. Het zijn vooral tijdloze rootssongs, die ook uit de hoogtijdagen van de 70s countryrock hadden kunnen komen, maar het klinkt geen moment gedateerd.
Jamestown Revival beperkt zich op haar nieuwe album overigens niet alleen tot de Amerikaanse rootsmuziek, want ook invloeden uit de psychedelica en de 70s singer-songwriter muziek hebben hun weg gevonden naar de songs van het Amerikaanse tweetal, wat zorgt voor voldoende variatie.
Young Man is een vooral ingetogen album, maar wanneer Jonathan Clay en Zach Chance hier en daar net was meer gas geven, hoor je dat ze ook in net wat stevigere songs tot grote hoogten stijgen met net wat krachtigere vocalen en een wat voller geluid, al kan de muziek van het tweetal wat mij betreft niet ingetogen genoeg zijn.
Young Man is een album dat je tien songs lang meeneemt naar hele mooie herinneringen uit het verleden en dat tien songs lang een bijzonder hoog niveau weet vast te houden. San Isabel was in 2019 een album vol belofte, maar op het fantastische Young Man is Jamestown Revival de belofte ver voorbij en legt het de lat helemaal aan het begin van het muziekjaar 2022 angstig hoog. Erwin Zijleman
