Marcel Hulst had met twee albums van de band Maggie Brown en het debuut van Mountaineer al drie parels uit de Nederlandse popmuziek op zijn naam staan, maar op Lewis & Clark legt hij de lat nog wat hoger. Het tweede album van Mountaineer is een zeer ambitieus album, waaraan de Nederlandse muzikant zich makkelijk had kunnen vertillen, maar het is een geweldig album geworden. De vaak wat folky songs op het album worden steeds weer verrijkt met fraaie versiersels, stappen met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de popmuziek en kijken niet op een invloed meer of minder, maar Lewis & Clark is ook een fraaie eenheid en een album waarmee het heerlijk ontsnappen is aan de toch wat donkere wereld van het moment.
De naam Marcel Hulst zal niet bij iedere muziekliefhebber een belletje doen rinkelen, maar voor mij is hij de man achter twee van de beste Nederlandse gitaarplaten aller tijden. Die twee albums maakte Marcel Hulst met de band Maggie Brown. Het titelloze debuut van de band uit 2014 en Another Place uit 2017 kregen niet overdreven veel aandacht, maar ik trek ze nog met grote regelmaat uit de kast en ben iedere keer weer verrast door de schoonheid en veelzijdigheid van de muziek van Maggie Brown.
Het zijn niet de enige wapenfeiten van Marcel Hulst, want de Nederlandse muzikant maakte in 2015 als Mountaineer ook nog het prachtige 1974, dat het volle geluid van Maggie Brown verruilde voor zeer sfeervolle en voornamelijk ingetogen klanken. 1974 van Mountaineer is inmiddels bijna zeven jaar oud en krijgt deze week gezelschap van Lewis & Clark.
Marcel Hulst heeft jaren gewerkt aan het nieuwe album van Mountaineer en heeft inmiddels onderdak gevonden bij het sympathieke Concerto Records. Dat Marcel Hulst lang heeft gewerkt aan het tweede album van Mountaineer is direct vanaf de eerste noten duidelijk. Lewis & Clark is een ambitieus album dat start bij het debuutalbum van Mountaineer, maar vervolgens in alle richtingen grote stappen zet.
De meeste songs op het album hebben een vrij sobere basis die bestaat uit de akoestische gitaar en de stem van Marcel Hulst, maar die basis wordt keer op keer verrijkt met prachtige versiersels, waarbij de Nederlandse muzikant alles uit de kast trekt. De ene keer zijn het stemmige pianoakkoorden, de volgende keer fraaie koortjes, dromerige keyboards, een stemmige blaasinstrument of een vanuit de achtergrond opduikende pedal steel.
Net als op de albums van Maggie Brown en op het debuut van Mountaineer, is Marcel Hulst op Lewis & Clark een meester in het aan elkaar smeden van invloeden en de tijd. Lewis & Clark kan worden getypeerd als Amerikaanse rootsmuziek, maar het is veel meer dan dat. Het is een album dat de inspiratie vaak zoekt in folk uit de jaren 60 en 70, maar net als de albums van Maggie Brown kan ook de muziek van Mountaineer zomaar opeens een aantal decennia vooruit schieten in de tijd.
Lewis & Clark is een album over jeugddromen, die zich in het geval van Marcel Hulst vooral in de Verenigde Staten afspeelden, maar de Nederlandse muzikant is ook niet blind voor de soms harde realiteit in het land. Lewis & Clark is niet alleen een album vol wonderschone popliedjes, die je na één keer horen voorgoed wilt koesteren, maar Marcel Hulst is er ook in geslaagd om deze popliedjes aan elkaar te smeden tot een eenheid.
Lewis & Clark vertelt een verhaal dat je vasthoudt zoals bijvoorbeeld The Wall van Pink Floyd dat zo goed kan. Het is een verhaal dat steeds weer net wat andere wegen in slaat, maar alles op het album is raak en ondanks de verschillen tussen de songs sluit alles naadloos op elkaar aan.
Het album is prachtig ingekleurd en fraai geproduceerd, maar ook de zeer aangename stem van de Nederlandse muzikant, die hier en daar herinnert aan die van Elliott Smith, draagt nadrukkelijk bij aan het prachtige eindresultaat.
De LP is tien songs lang betoverend mooi, op Spotify is het twaalf songs lang prachtig en de (spotgoedkope) cd of de bandcamp download houden je zelfs vijftien tracks lang gevangen in de muzikale schoonheid en overtuigingskracht van Mountaineer.
Lewis & Clark is naar eigen zeggen het album dat Marcel Hulst als twintig jaar wilde maken. Ik kan alleen maar concluderen dat hij het geflikt heeft, al hoop ik natuurlijk wel dat er naast de twee prachtalbums van Maggie Brown (check deze albums zeker eens) en de al even mooie twee van Mountaineer nog veel muziek van zijn hand bij komt de komende jaren. Erwin Zijleman
De muziek van Mountaineer is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nederlandse muzikant: https://mountaineer-music.bandcamp.com/album/lewis-clark.
