Het nieuwe album van Marlin’s Dreaming is deze week de belangrijkste nieuwe release in de mailing van het Nieuw-Zeelandse Flying Out Records. Hasten blijkt in digitale vorm al enkele maanden beschikbaar, maar heeft helaas niet veel aandacht gekregen. Hopelijk brengt de fysieke release van het album hier verandering in, want de Nieuw-Zeelandse band heeft wederom een fantastische gitaarplaat afgeleverd. Op haar vorige album schakelde de band veelvuldig tussen dromerig en gruizig, maar dit keer domineren de dromerige klanken en is de dynamiek wat subtieler. Veel verschil maakt het niet, want ook Hasten is een gitaarplaat die je na één keer horen niet meer wilt missen.
In de lente van 2020 kwam ik bij toeval in aanraking met Quotidian van de Nieuw-Zeelandse band Marlin’s Dreaming. Het album bleek al snel de perfecte soundtrack voor de lente en zomer van het betreffende jaar (waarin we nog even dachten dat de coronapandemie in een paar maanden zou overwaaien) en groeide voor mij uit tot één van de leukste gitaarplaten van de laatste jaren, al was ik het album bij het opstellen van mijn jaarlijstje over 2021 kennelijk even vergeten.
Deze week keert de band uit het Nieuw-Zeelandse Dunedin terug met een nieuw album, Hasten. Ik kwam het album tegen in de mailing van Flying Out Records, die wel vaker goed is voor geweldige tips, maar tot mijn verbazing zag ik dat het album al enkele maanden op de bandcamp pagina van Marlin’s Dreaming en op Spotify staat. Het zal wel te maken hebben met de vertraging van de fysieke release van een album, die tegenwoordig helaas eerder regel dan uitzondering is.
Het goede nieuws is natuurlijk dat er een nieuw album van de Nieuw-Zeelandse band is en ook Hasten is weer een heerlijk album. Quotidian beschreef ik twee jaar geleden als een album waarop het beste van een aantal decennia gitaarbands was samengebald, waarbij Marlin’s Dreaming uiteraard citeerde uit de archieven van de betere Nieuw-Zeelandse gitaarbands, maar ook de Britse en Amerikaanse voorbeelden niet vergat.
Marlin’s Dreaming tekende op haar vorige album voor meedogenloze verleiding met lome en dromerige gitaarsongs, die echter ook ieder moment om konden slaan in ruwe songs met hoge gitaarmuren. Hasten gaat verder waar Quotidian twee jaar geleden ophield, maar het laat de hoge gitaarmuren dit keer grotendeels achterwege. Hasten doet daarom minder denken aan de dynamiek uit de indierock van de jaren 90, maar het blijft een 100% gitaarplaat.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik bij eerste beluistering nog wel wat verlangde naar deze dynamiek, maar nu ik het album een paar keer heb beluisterd, vind ik Hasten een beter album dan zijn voorganger. Hasten staat immers vol met heerlijk melodieuze en over het algemeen wat lome en dromerige gitaarsongs.
Het zijn nog altijd gitaarsongs vol invloeden uit het verleden en het zijn nog altijd songs vol dynamiek al zijn de overgangen dit keer een stuk subtieler en zijn ook de grootste uitbarstingen nog relatief ingehouden. Hier en daar mogen de gitaren voorzichtig ontsporen, maar meestal houdt Marlin’s Dreaming het dit keer bij redelijk ingetogen klanken, die worden gedomineerd met aangenaam dromerige zang.
Op haar vorige album overtuigde Marlin’s Dreaming niet alleen met een bijzonder aangenaam geluid, maar ook met geweldige songs. Ook op Hasten komt de ene na de andere prachtsong voorbij. Hasten streelt tien songs en bijna veertig minuten lang het oor en verdrijft de winter uit het huis.
Het vorige album van de band kreeg helaas maar weinig aandacht en ook over het, naar nu blijkt, al enkele maanden oude Hasten lees ik vrijwel niets. Het is doodzonde, want liefhebbers van gitaarplaten als deze horen het momenteel echt niet veel beter dan op de albums van Marlin’s Dreaming, waarbij kan worden gekozen tussen het gruizige Quotidian en het dromerige Hasten. Kiezen doe ik zelf niet, want beide albums zijn prachtig. Erwin Zijleman
De muziek van Marlin's Dreaming is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nieuw-Zeelandse band: https://marlinsdreaming.bandcamp.com/album/hasten.