Grizzly Bear - Veckatimest
Hoewel het Britse Elbow wat mij betreft de mooiste plaat van het jaar maakte, stond 2008 toch vooral in het teken van frisse popmuziek uit de Verenigde Staten. TV On The Radio, Vampire Weekend, MGMT en vooral Fleet Foxes werden, overigens volkomen terecht, de hemel in geprezen door de critici en trokken de aandacht van een opvallend breed publiek. In 2009 valt het tot dusver nog wat tegen met de aanwas uit de Verenigde Staten, maar met Veckatimest van Grizzly Bear hebben de Amerikanen ook dit jaar weer een hele sterke troef in handen. Helemaal als een verrassing komt dit niet. De uit Brooklyn, New York, afkomstige band maakte met Horn Of Plenty uit 2004 en vooral Yellow House uit 2006 al twee fantastische platen en bovendien circuleert Veckatimest al maanden op het Internet en wordt er ook al maanden heel druk gedaan over deze plaat. Terechte drukte, want met Veckatimest maakt Grizzly Bear een enorme sprong voorwaarts. Waar de band op haar vorige platen geniale momenten afwisselde met veel minder aansprekende rammelpop, is Veckatimest een plaat die eigenlijk geen zwakke momenten kent. Op Veckatimest kiest Grizzly Bear vooral voor folk en Westcoast pop en heeft de band bovendien veel meer aandacht besteed aan de arrangementen en de productie, wat de kwaliteit van de muziek van de band wat mij betreft zeer ten goede komt. Voor de arrangementen deed de band een beroep op Nico Muhly, die eerder dit jaar tekende voor de fraaie strijkers op de laatste plaat van Antony & The Johnsons en nu naast strijkers ook een compleet koor laat aanrukken. Het resultaat is werkelijk prachtig en uiterst doeltreffend. Op Veckatimest neemt Grizzly Bear definitief afstand van haar lo-fi verleden en kiest het voor een geluid dat herinneringen oproept aan de zonnige klanken van de Beach Boys, de harmonieën van Crosby, Stills & Nash en de arrangementen van Van Dyke Parks. Veckatimest raakt hier en daar aan het vorig jaar zo bewierookte debuut van Fleet Foxes, al is de muziek van Grizzly Bear wel complexer en veelzijdiger. Zo schuurt de band in haar meest experimentele momenten dicht tegen het geluid van Animal Collective aan. De meeste indruk maken wat mij betreft echter de zonnige en meeslepende popsongs op deze plaat. Veckatimest staat vol met songs die je onmiddellijk weten te betoveren, maar die bovendien zo knap in elkaar steken dat ze voorlopig niet gaan vervelen. Grizzly Bear pakt op Veckatimest af en toe stevig uit met een wirwar aan instrumenten en stijlen, maar desondanks maakt het popmuziek die is teruggebracht tot de essentie van het perfecte popliedje. Het is natuurlijk nog te vroeg om Veckatimest uit te roepen tot één van de cruciale platen van 2009, maar ik doe het toch. Erwin Zijleman
Hoewel het Britse Elbow wat mij betreft de mooiste plaat van het jaar maakte, stond 2008 toch vooral in het teken van frisse popmuziek uit de Verenigde Staten. TV On The Radio, Vampire Weekend, MGMT en vooral Fleet Foxes werden, overigens volkomen terecht, de hemel in geprezen door de critici en trokken de aandacht van een opvallend breed publiek. In 2009 valt het tot dusver nog wat tegen met de aanwas uit de Verenigde Staten, maar met Veckatimest van Grizzly Bear hebben de Amerikanen ook dit jaar weer een hele sterke troef in handen. Helemaal als een verrassing komt dit niet. De uit Brooklyn, New York, afkomstige band maakte met Horn Of Plenty uit 2004 en vooral Yellow House uit 2006 al twee fantastische platen en bovendien circuleert Veckatimest al maanden op het Internet en wordt er ook al maanden heel druk gedaan over deze plaat. Terechte drukte, want met Veckatimest maakt Grizzly Bear een enorme sprong voorwaarts. Waar de band op haar vorige platen geniale momenten afwisselde met veel minder aansprekende rammelpop, is Veckatimest een plaat die eigenlijk geen zwakke momenten kent. Op Veckatimest kiest Grizzly Bear vooral voor folk en Westcoast pop en heeft de band bovendien veel meer aandacht besteed aan de arrangementen en de productie, wat de kwaliteit van de muziek van de band wat mij betreft zeer ten goede komt. Voor de arrangementen deed de band een beroep op Nico Muhly, die eerder dit jaar tekende voor de fraaie strijkers op de laatste plaat van Antony & The Johnsons en nu naast strijkers ook een compleet koor laat aanrukken. Het resultaat is werkelijk prachtig en uiterst doeltreffend. Op Veckatimest neemt Grizzly Bear definitief afstand van haar lo-fi verleden en kiest het voor een geluid dat herinneringen oproept aan de zonnige klanken van de Beach Boys, de harmonieën van Crosby, Stills & Nash en de arrangementen van Van Dyke Parks. Veckatimest raakt hier en daar aan het vorig jaar zo bewierookte debuut van Fleet Foxes, al is de muziek van Grizzly Bear wel complexer en veelzijdiger. Zo schuurt de band in haar meest experimentele momenten dicht tegen het geluid van Animal Collective aan. De meeste indruk maken wat mij betreft echter de zonnige en meeslepende popsongs op deze plaat. Veckatimest staat vol met songs die je onmiddellijk weten te betoveren, maar die bovendien zo knap in elkaar steken dat ze voorlopig niet gaan vervelen. Grizzly Bear pakt op Veckatimest af en toe stevig uit met een wirwar aan instrumenten en stijlen, maar desondanks maakt het popmuziek die is teruggebracht tot de essentie van het perfecte popliedje. Het is natuurlijk nog te vroeg om Veckatimest uit te roepen tot één van de cruciale platen van 2009, maar ik doe het toch. Erwin Zijleman