Tori Amos - Abnormally Attracted To Sin
Tori Amos debuteerde in 1992 met het prachtige Little Earthquakes. Sindsdien volgde nog een respectabel aantal platen, maar geen van deze platen wist het debuut van de Amerikaanse te overtreffen of zelfs maar te benaderen. Ook het onlangs verschenen Abnormally Attracted To Sin moet het weer afleggen tegen het inmiddels tot een klassieker uitgegroeide Little Earthquakes, maar het is wat mij betreft wel de beste plaat van Tori Amos in vele jaren. Waar Tori Amos op haar vorige platen voorzichtig nieuwe wegen in sloeg, is Abnormally Attracted To Sin een tamelijk ouderwets klinkende Tori Amos plaat. Buiten wat voorzichtige experimenten met jazz en triphop, horen we op Abnormally Attracted To Sin vooral het type songs waarmee Tori Amos al weer 17 jaar geleden doorbrak. Songs met een belangrijke rol voor de piano, haar uit duizenden herkenbare vocalen, de balans tussen onverwachte wendingen en toegankelijke songstructuren en de messcherpe, deels autobiografische, teksten. Abnormally Attracted To Sin telt maar liefst 17 songs en heeft een speelduur van bijna 75 minuten. Dat is misschien wat veel van het goede, maar desondanks weet Tori Amos het niveau op haar nieuwe plaat behoorlijk hoog te houden. Af en toe hoor je een song die zo op Little Earthquakes had kunnen staan, waarna de aandacht vaak weer even verslapt. Dit proces blijft zich tijdens volgende luisterbeurten herhalen en het vreemde is dat het steeds weer andere songs zijn die in positieve zin op weten te vallen. Tori Amos kan met Abnormally Attracted To Sin onmogelijk verbazen zoals ze dit ooit met Little Earthquakes deed, maar ze bewijst met deze nieuwe plaat wel dat ze nog altijd in staat is om songs te schrijven die zich onderscheiden van die van de concurrentie. Een ieder die van Tori Amos een plaat verwacht die de vloer aanveegt met Little Earthquakes en een ware schokgolf zal veroorzaken, kan de hoop misschien maar beter opgeven. Een ieder die bereid is om zonder irreële verwachtingen naar de nieuwe plaat van Tori Amos te luisteren, zal na enkele luisterbeurten echter alleen maar kunnen concluderen dat Tori Amos een hele sterke plaat heeft afgeleverd, waarmee het merendeel van haar jongere concurrenten met gemak wordt afgetroefd. Erwin Zijleman
Tori Amos debuteerde in 1992 met het prachtige Little Earthquakes. Sindsdien volgde nog een respectabel aantal platen, maar geen van deze platen wist het debuut van de Amerikaanse te overtreffen of zelfs maar te benaderen. Ook het onlangs verschenen Abnormally Attracted To Sin moet het weer afleggen tegen het inmiddels tot een klassieker uitgegroeide Little Earthquakes, maar het is wat mij betreft wel de beste plaat van Tori Amos in vele jaren. Waar Tori Amos op haar vorige platen voorzichtig nieuwe wegen in sloeg, is Abnormally Attracted To Sin een tamelijk ouderwets klinkende Tori Amos plaat. Buiten wat voorzichtige experimenten met jazz en triphop, horen we op Abnormally Attracted To Sin vooral het type songs waarmee Tori Amos al weer 17 jaar geleden doorbrak. Songs met een belangrijke rol voor de piano, haar uit duizenden herkenbare vocalen, de balans tussen onverwachte wendingen en toegankelijke songstructuren en de messcherpe, deels autobiografische, teksten. Abnormally Attracted To Sin telt maar liefst 17 songs en heeft een speelduur van bijna 75 minuten. Dat is misschien wat veel van het goede, maar desondanks weet Tori Amos het niveau op haar nieuwe plaat behoorlijk hoog te houden. Af en toe hoor je een song die zo op Little Earthquakes had kunnen staan, waarna de aandacht vaak weer even verslapt. Dit proces blijft zich tijdens volgende luisterbeurten herhalen en het vreemde is dat het steeds weer andere songs zijn die in positieve zin op weten te vallen. Tori Amos kan met Abnormally Attracted To Sin onmogelijk verbazen zoals ze dit ooit met Little Earthquakes deed, maar ze bewijst met deze nieuwe plaat wel dat ze nog altijd in staat is om songs te schrijven die zich onderscheiden van die van de concurrentie. Een ieder die van Tori Amos een plaat verwacht die de vloer aanveegt met Little Earthquakes en een ware schokgolf zal veroorzaken, kan de hoop misschien maar beter opgeven. Een ieder die bereid is om zonder irreële verwachtingen naar de nieuwe plaat van Tori Amos te luisteren, zal na enkele luisterbeurten echter alleen maar kunnen concluderen dat Tori Amos een hele sterke plaat heeft afgeleverd, waarmee het merendeel van haar jongere concurrenten met gemak wordt afgetroefd. Erwin Zijleman