Casiotone For The Painfully Alone - Vs. Children
Ik heb het de afgelopen jaren een aantal malen serieus geprobeerd, maar tot dusver leek er totaal geen chemie tussen mij en de muziek van Casiotone For The Painfully Alone; het alter ego van de uit Portland, Oregon, afkomstige muzikant Owen Ashworth. Ondanks het feit dat ik het niet eens zo heel lang geleden nog probeerde met de eerder dit jaar verschenen verzamelaar Advance Base Battery Life, waarop Ashworth zich onder andere op vreselijke wijze vergrijpt aan twee songs van Bruce Springsteen, besloot ik deze week, nieuwsgierig geworden door de positieve recensies in de Verenigde Staten, om toch ook de man’s nieuwe plaat weer een kans te geven. Tot mijn verbazing bleek er dit keer wel een klik tussen mij en de muziek van Owen Ashworth, want Vs. Children is de eerste plaat van Casiotone For The Painfully Alone die ik met veel plezier heb beluisterd en ook blijf beluisteren. Vs. Children klinkt dan ook net wat anders dan de vorige platen van de one-man band uit Portland. Gebleven is de opmerkelijke zang van Owen Ashworth; zang die het midden houdt tussen praten en zingen. Gebleven is ook het creatieve gebruik van elektronica in songs die vaak een wat minimalistisch of in ieder geval lo-fi karakter hebben. Waar Casiotone For The Painfully Alone me in het verleden vaak net wat te kil in de oren klonk, is Vs. Children een veel warmer klinkende plaat. Owen Ashworth maakt op Vs. Children nadrukkelijk gebruik van de piano wat de muziek van Casiotone For The Painfully Alone een veel voller en organischer geluid geeft. Organische klanken die fraai contrasteren met de elektronische ritmes en de wat onderkoelde zang van Owen Ashworth. Het is juist dit contrast dat de muziek van Casiotone For The Painfully Alone op Vs. Children iets bijzonders geeft. Songs die in het verleden vaak zwart of wit waren krijgen opeens kleur. Muziek die me in het verleden alleen koude rillingen gaf, zorgt nu opeens voor een warm gevoel. Een lelijk eendje is op Vs. Children opeens getransformeerd in een prachtige zwaan. Of de fans van het eerste uur de muziek van Casiotone For The Painfully Alone nog steeds kunnen waarderen weet ik niet, maar iedereen die tot dusver, net als ik, niet veel moest hebben van deze band, moet Owen Ashworth echt een tweede kans geven. Een bijzonder aangename verrassing deze vijfde plaat van Casiotone For The Painfully Alone. Erwin Zijleman
Ik heb het de afgelopen jaren een aantal malen serieus geprobeerd, maar tot dusver leek er totaal geen chemie tussen mij en de muziek van Casiotone For The Painfully Alone; het alter ego van de uit Portland, Oregon, afkomstige muzikant Owen Ashworth. Ondanks het feit dat ik het niet eens zo heel lang geleden nog probeerde met de eerder dit jaar verschenen verzamelaar Advance Base Battery Life, waarop Ashworth zich onder andere op vreselijke wijze vergrijpt aan twee songs van Bruce Springsteen, besloot ik deze week, nieuwsgierig geworden door de positieve recensies in de Verenigde Staten, om toch ook de man’s nieuwe plaat weer een kans te geven. Tot mijn verbazing bleek er dit keer wel een klik tussen mij en de muziek van Owen Ashworth, want Vs. Children is de eerste plaat van Casiotone For The Painfully Alone die ik met veel plezier heb beluisterd en ook blijf beluisteren. Vs. Children klinkt dan ook net wat anders dan de vorige platen van de one-man band uit Portland. Gebleven is de opmerkelijke zang van Owen Ashworth; zang die het midden houdt tussen praten en zingen. Gebleven is ook het creatieve gebruik van elektronica in songs die vaak een wat minimalistisch of in ieder geval lo-fi karakter hebben. Waar Casiotone For The Painfully Alone me in het verleden vaak net wat te kil in de oren klonk, is Vs. Children een veel warmer klinkende plaat. Owen Ashworth maakt op Vs. Children nadrukkelijk gebruik van de piano wat de muziek van Casiotone For The Painfully Alone een veel voller en organischer geluid geeft. Organische klanken die fraai contrasteren met de elektronische ritmes en de wat onderkoelde zang van Owen Ashworth. Het is juist dit contrast dat de muziek van Casiotone For The Painfully Alone op Vs. Children iets bijzonders geeft. Songs die in het verleden vaak zwart of wit waren krijgen opeens kleur. Muziek die me in het verleden alleen koude rillingen gaf, zorgt nu opeens voor een warm gevoel. Een lelijk eendje is op Vs. Children opeens getransformeerd in een prachtige zwaan. Of de fans van het eerste uur de muziek van Casiotone For The Painfully Alone nog steeds kunnen waarderen weet ik niet, maar iedereen die tot dusver, net als ik, niet veel moest hebben van deze band, moet Owen Ashworth echt een tweede kans geven. Een bijzonder aangename verrassing deze vijfde plaat van Casiotone For The Painfully Alone. Erwin Zijleman