Jason Isbell maakte een aantal jaren deel uit van de inmiddels behoorlijk succesvolle Drive-By Truckers, maar koos twee jaar geleden voor een solocarrière. Een gewaagde stap die tot dusver echter redelijk goed is uitgepakt. Isbell’s solodebuut, Sirens Of The Ditch, kreeg twee jaar geleden relatief veel aandacht en vrijwel zonder uitzondering positieve recensies. Waar Jason Isbell zich op zijn debuut nog liet bijstaan door muzikale vrienden, waaronder leden van de Drive-By Truckers, staat op Jason Isbell And The 400 Unit zijn band The 400 Unit centraal. Het levert wederom een hele sterke plaat op. Net als op zijn debuut, maakt Jason Isbell ook op Jason Isbell And The 400 Unit muziek die zich afwisselend door Southern rock en countryrock laat beïnvloeden, maar ook invloeden uit de jaren 60 scene van Muscle Shoals, Alabama, klinken nadrukkelijk door. Op zich niet verwonderlijk, want Jason Isbell woont op een steenworp afstand van deze legendarische plek uit de geschiedenis van de popmuziek. Op Jason Isbell And The 400 Unit staan een aantal wat stevigere tracks die herinneringen oproepen aan de hoogtijdagen van de Southern Rock en de fameuze Southern Rock Opera van de Drive-By Truckers, maar persoonlijk vind ik Jason Isbell en zijn band het best wanneer gas terug wordt genomen. Dan pas hoor je hoe competent The 400 Unit is en hoe goed Jason Isbell zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld als zanger en songwriter. Jason Isbell en zijn band opereren in genres die de afgelopen decennia compleet zijn uitgemolken, maar toch klinkt Jason Isbell & The 400 Unit fris. De Drive-By Truckers maakten vorig jaar met Brighter Than Creation’s Dark één van de betere platen in het genre. Jason Isbell & The 400 Unit doen dat dit jaar nog eens dunnetjes over, waarmee de twee jaar geleden geuite vrees dat het vertrek van Jason Isbell uit de Drive-By Truckers wel eens de doodsteek voor beiden zou kunnen zijn, definitief naar het rijk der fabelen kan worden verwezen. Erwin Zijleman