Dinosaur jr. - Farm
Dinosaur jr. keerde twee jaar geleden, net als vele andere legendarische bands uit de jaren 80 en 90, terug na lange afwezigheid. Waar de meeste bands bij hun terugkeer echter geen schim meer waren van de bands die ze ooit waren, maakte Dinosaur jr. met comeback plaat Beyond een frisse en sterke indruk. Beyond deed niet eens zo heel veel onder voor de band’s meesterwerk You’re Living All Over Me uit 1987 en wist de toch hooggespannen verwachtingen op alle fronten te overtreffen. Ook met het nu verschenen Farm heeft Dinosaur jr. weer een hele overtuigende plaat afgeleverd. Farm is misschien nog wel beter dan het al zo goede Beyond en laat een band horen die net zo energiek, geïnspireerd en gedreven klinkt als in haar beste dagen. Waar in het verleden de ego’s van met name J Mascis en Lou Barlow nog wel eens opspeelden, is Farm een echte bandplaat. De ritmesectie legt zoals vanouds een lekker stevige basis waarop J Mascis naar hartenlust kan soleren. Hij verliest zich hierbij gelukkig niet in het eindeloos gesoleer dat de meeste van zijn soloplaten naar de knoppen hielp, maar speelt volledig in dienst van de band. Naast de solide ritmesectie en het geweldige gitaarwerk, zijn ook de vocalen en de harmonieën op Farm dik in orde. Op Farm horen we een band aan het werk die presteert op de toppen van haar kunnen. J Mascis, Lou Barlow en Murph mogen inmiddels op leeftijd zijn, maar spelen op hun nieuwe plaat als een stel jonge honden. Ook de kwaliteit van de songs stelt nergens teleur. Zelfs wanneer de band kiest voor lang uitgesponnen songs die richting de 8 minuten klokken, verslapt de aandacht geen moment. Met Farm heeft Dinosaur jr. een onwaarschijnlijk goede gitaarplaat gemaakt. Een plaat met lekker in het gehoor liggende rocksongs, maar ook een plaat met het beste gitaarwerk dat ik de laatste tijd gehoord heb. Waar de meeste van haar tijd- en soortgenoten inmiddels klinken als een parodie op zichzelf, levert Dinosaur jr. met Farm misschien wel haar beste plaat tot dusver af. Het jaar duurt nog lang, maar de trofee voor de beste gitaarplaat van het jaar kan Dinosaur jr. wat mij betreft al nauwelijks meer ontgaan. Erwin Zijleman
Dinosaur jr. keerde twee jaar geleden, net als vele andere legendarische bands uit de jaren 80 en 90, terug na lange afwezigheid. Waar de meeste bands bij hun terugkeer echter geen schim meer waren van de bands die ze ooit waren, maakte Dinosaur jr. met comeback plaat Beyond een frisse en sterke indruk. Beyond deed niet eens zo heel veel onder voor de band’s meesterwerk You’re Living All Over Me uit 1987 en wist de toch hooggespannen verwachtingen op alle fronten te overtreffen. Ook met het nu verschenen Farm heeft Dinosaur jr. weer een hele overtuigende plaat afgeleverd. Farm is misschien nog wel beter dan het al zo goede Beyond en laat een band horen die net zo energiek, geïnspireerd en gedreven klinkt als in haar beste dagen. Waar in het verleden de ego’s van met name J Mascis en Lou Barlow nog wel eens opspeelden, is Farm een echte bandplaat. De ritmesectie legt zoals vanouds een lekker stevige basis waarop J Mascis naar hartenlust kan soleren. Hij verliest zich hierbij gelukkig niet in het eindeloos gesoleer dat de meeste van zijn soloplaten naar de knoppen hielp, maar speelt volledig in dienst van de band. Naast de solide ritmesectie en het geweldige gitaarwerk, zijn ook de vocalen en de harmonieën op Farm dik in orde. Op Farm horen we een band aan het werk die presteert op de toppen van haar kunnen. J Mascis, Lou Barlow en Murph mogen inmiddels op leeftijd zijn, maar spelen op hun nieuwe plaat als een stel jonge honden. Ook de kwaliteit van de songs stelt nergens teleur. Zelfs wanneer de band kiest voor lang uitgesponnen songs die richting de 8 minuten klokken, verslapt de aandacht geen moment. Met Farm heeft Dinosaur jr. een onwaarschijnlijk goede gitaarplaat gemaakt. Een plaat met lekker in het gehoor liggende rocksongs, maar ook een plaat met het beste gitaarwerk dat ik de laatste tijd gehoord heb. Waar de meeste van haar tijd- en soortgenoten inmiddels klinken als een parodie op zichzelf, levert Dinosaur jr. met Farm misschien wel haar beste plaat tot dusver af. Het jaar duurt nog lang, maar de trofee voor de beste gitaarplaat van het jaar kan Dinosaur jr. wat mij betreft al nauwelijks meer ontgaan. Erwin Zijleman