Passion Pit - Manners
Popmuziek en het weer hebben van alles met elkaar te maken. Wanneer de temperatuur ruim boven de 20 graden komt en de zon tijdelijk overuren maakt, bevalt van melancholie overlopende singer-songwriter muziek opeens een stuk minder dan voorheen en ontstaat een nauwelijks te onderdrukken behoefte aan lichtvoetige en zonnige popmuziek. Muziek zoals die bijvoorbeeld wordt gemaakt door het uit het Amerikaanse Boston afkomstige Passion Pit. Passion Pit maakt op haar debuut Manners bijzonder aangename elektronische popmuziek waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. De muziek van de Amerikanen wordt op het Internet vergeleken met die van Animal Collective en Mercury Rev, maar is wat mij betreft toch een stuk minder hoogdravend. Manners klinkt wat mij betreft meer als het elektronische broertje van MGMT, als het serieuze broertje van Scissor Sisters of als het beste uit de elektronische popmuziek uit de jaren 80 en 90 verenigd in één band. Passion Pit maakt aanstekelijke en warmbloedige popmuziek die na één keer horen voorgoed in je hoofd zit. Hoewel ik normaal gesproken niet zoveel heb met synthpop blijkt Manners van Passion Pit tot dusver behoorlijk onweerstaanbaar. Waar toch enigszins vergelijkbare bands als Justice en Daft Punk wat mij betreft aanvoelen als een ijzige koude bries op een warme zomerdag, is de dansbare muziek van Passion Pit de warme mistral wind die de temperatuur nog iets verder opdrijft. Waar in de synthpop vaak de eenvoud tot kunst is verheven, zit de muziek van Passion Puit verschrikkelijk knap in elkaar en zitten de arrangementen vol avontuur. Ook de wijze waarop de vervormde vocalen zijn opgenomen draagt bij aan het even aanstekelijke als fraaie resultaat. Net als bijvoorbeeld Hot Chip maakt Passion Pit elektronische muziek die niet alleen direct lekker in het gehoor ligt, maar ook vele luisterbeurten later de fantasie nog blijft prikkelen. De band put hierbij absoluut uit de archieven van de jaren 80 en 90, maar borduurt zeker niet fantasieloos door op de erfenis van deze momenteel zo uitgemolken decennia. Passion Pit heeft met Manners een plaat gemaakt die een warme zomerdag nog wat mooier maakt, maar die ook genoeg te bieden heeft voor de regenachtige zomerdagen, gure herfstochtenden en koude winteravonden die nog komen gaan. Erwin Zijleman
Popmuziek en het weer hebben van alles met elkaar te maken. Wanneer de temperatuur ruim boven de 20 graden komt en de zon tijdelijk overuren maakt, bevalt van melancholie overlopende singer-songwriter muziek opeens een stuk minder dan voorheen en ontstaat een nauwelijks te onderdrukken behoefte aan lichtvoetige en zonnige popmuziek. Muziek zoals die bijvoorbeeld wordt gemaakt door het uit het Amerikaanse Boston afkomstige Passion Pit. Passion Pit maakt op haar debuut Manners bijzonder aangename elektronische popmuziek waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. De muziek van de Amerikanen wordt op het Internet vergeleken met die van Animal Collective en Mercury Rev, maar is wat mij betreft toch een stuk minder hoogdravend. Manners klinkt wat mij betreft meer als het elektronische broertje van MGMT, als het serieuze broertje van Scissor Sisters of als het beste uit de elektronische popmuziek uit de jaren 80 en 90 verenigd in één band. Passion Pit maakt aanstekelijke en warmbloedige popmuziek die na één keer horen voorgoed in je hoofd zit. Hoewel ik normaal gesproken niet zoveel heb met synthpop blijkt Manners van Passion Pit tot dusver behoorlijk onweerstaanbaar. Waar toch enigszins vergelijkbare bands als Justice en Daft Punk wat mij betreft aanvoelen als een ijzige koude bries op een warme zomerdag, is de dansbare muziek van Passion Pit de warme mistral wind die de temperatuur nog iets verder opdrijft. Waar in de synthpop vaak de eenvoud tot kunst is verheven, zit de muziek van Passion Puit verschrikkelijk knap in elkaar en zitten de arrangementen vol avontuur. Ook de wijze waarop de vervormde vocalen zijn opgenomen draagt bij aan het even aanstekelijke als fraaie resultaat. Net als bijvoorbeeld Hot Chip maakt Passion Pit elektronische muziek die niet alleen direct lekker in het gehoor ligt, maar ook vele luisterbeurten later de fantasie nog blijft prikkelen. De band put hierbij absoluut uit de archieven van de jaren 80 en 90, maar borduurt zeker niet fantasieloos door op de erfenis van deze momenteel zo uitgemolken decennia. Passion Pit heeft met Manners een plaat gemaakt die een warme zomerdag nog wat mooier maakt, maar die ook genoeg te bieden heeft voor de regenachtige zomerdagen, gure herfstochtenden en koude winteravonden die nog komen gaan. Erwin Zijleman