Jesse Dee - Bittersweet Batch
De Amerikaan Jesse Dee wordt momenteel met name in Nederland de hemel in geprezen als de zoveelste nieuwe soulsensatie. Dat is op zich opmerkelijk, want Bittersweet Batch, de tweede plaat van Jesse Dee, is inmiddels al geruime tijd uit en wist tot dusver nog nergens potten te breken. Is Jesse Dee een hype van de Nederlandse muziekpers of kan de Amerikaan echt iets? Na eerste beluistering van Bittersweet Batch neigde ik naar het laatste. Op Bittersweet Batch maakt Jesse Dee muziek die zeer sterk is geïnspireerd door de soulmuziek uit de jaren 60. Jesse Dee maakt absoluut geen geheim voor zijn grenzenloze bewondering voor oude soulhelden als Otis Redding, Sam Cooke, Solomon Burke, Al Green en Jackie Wilson en probeert nergens om zijn soulmuziek modern te laten klinken en zo een graantje mee te pikken van het succes van de vele andere blue-eyed soulzangers die de afgelopen jaren zijn opgedoken. Omdat Jesse Dee ook nog eens is gezegend met een lekkere rauwe, emotievolle en werkelijk pikzwarte strot, laat Bittersweet Batch zich beluisteren als een volstrekt tijdloze soulplaat. Een plaat met onweerstaanbaar gitaarwerk, baggervette blazers, een doeltreffende ritmesectie, stemmige muzikale accenten en heel veel vocaal vuurwerk. Jesse Dee zingt op Bittersweet Batch zijn veters uit zijn schoenen en de sterren van de hemel. Op Bittersweet Batch hoor je een ouderwetse soulzanger van een torenhoog niveau, die ook uitstapjes richting blues, folk en country niet schuwt. Jesse Dee heeft een plaat gemaakt die niet alleen in vocaal en muzikaal opzicht klopt; ook de songs op deze plaat blijven zonder uitzondering lekker hangen en raken je meer dan eens diep in de ziel. Als deze plaat een jaar of 40 geleden zou zijn gemaakt, zou Bittersweet Batch nu in de boeken staan als een soulklassieker. Omdat het gaat om een plaat uit 2008, is dat net wat teveel eer, maar dat Jesse Dee een retro souplaat heeft gemaakt van wereldklasse valt volgens mij nauwelijks te bestrijden. Erwin Zijleman
De Amerikaan Jesse Dee wordt momenteel met name in Nederland de hemel in geprezen als de zoveelste nieuwe soulsensatie. Dat is op zich opmerkelijk, want Bittersweet Batch, de tweede plaat van Jesse Dee, is inmiddels al geruime tijd uit en wist tot dusver nog nergens potten te breken. Is Jesse Dee een hype van de Nederlandse muziekpers of kan de Amerikaan echt iets? Na eerste beluistering van Bittersweet Batch neigde ik naar het laatste. Op Bittersweet Batch maakt Jesse Dee muziek die zeer sterk is geïnspireerd door de soulmuziek uit de jaren 60. Jesse Dee maakt absoluut geen geheim voor zijn grenzenloze bewondering voor oude soulhelden als Otis Redding, Sam Cooke, Solomon Burke, Al Green en Jackie Wilson en probeert nergens om zijn soulmuziek modern te laten klinken en zo een graantje mee te pikken van het succes van de vele andere blue-eyed soulzangers die de afgelopen jaren zijn opgedoken. Omdat Jesse Dee ook nog eens is gezegend met een lekkere rauwe, emotievolle en werkelijk pikzwarte strot, laat Bittersweet Batch zich beluisteren als een volstrekt tijdloze soulplaat. Een plaat met onweerstaanbaar gitaarwerk, baggervette blazers, een doeltreffende ritmesectie, stemmige muzikale accenten en heel veel vocaal vuurwerk. Jesse Dee zingt op Bittersweet Batch zijn veters uit zijn schoenen en de sterren van de hemel. Op Bittersweet Batch hoor je een ouderwetse soulzanger van een torenhoog niveau, die ook uitstapjes richting blues, folk en country niet schuwt. Jesse Dee heeft een plaat gemaakt die niet alleen in vocaal en muzikaal opzicht klopt; ook de songs op deze plaat blijven zonder uitzondering lekker hangen en raken je meer dan eens diep in de ziel. Als deze plaat een jaar of 40 geleden zou zijn gemaakt, zou Bittersweet Batch nu in de boeken staan als een soulklassieker. Omdat het gaat om een plaat uit 2008, is dat net wat teveel eer, maar dat Jesse Dee een retro souplaat heeft gemaakt van wereldklasse valt volgens mij nauwelijks te bestrijden. Erwin Zijleman