Tim Knol - Tim Knol
What’s in a name? Voor mij soms meer dan ik zou willen, want hoewel ik het debuut van Tim Knol al een tijdje in huis heb, had ik er tot dusver nog geen noot van gehoord. Iemand die onder de naam Tim Knol een plaat uitbrengt was in mijn beleving misschien goed voor een leuke smartlap of een verdwaalde carnavalskraker, maar niet voor een plaat die er toe doet. Het is onzin, ik weet het. Misschien klinken namen als Gram Parsons, Jeff Tweedy of Ron Sexsmith voor de gemiddelde Amerikaan minstens net zo suf als Tim Knol voor de gemiddelde Nederlander en hoor je daar ooit iemand over? Deze namen noem ik overigens niet voor niets, want het zijn de namen die bij mij opkwamen bij eerste beluistering van het titelloze debuut van Tim Knol. Op zijn op het Excelsior label (!) verschenen debuut maakt de uit Hoorn afkomstige Tim Knol muziek die zich beweegt op het snijvlak van de country-rock van Gram Parsons, de alt-country van Wilco en de aanstekelijke maar tegelijkertijd eigenzinnige popliedjes van Ron Sexsmith. Bijgestaan door een aantal leden van Johan en voormalig Daryll-Ann voorman Anne Soldaat, maakt Tim Knol muziek die diep is geworteld in de late jaren 60 en vroege jaren 70, maar op hetzelfde moment ook eigentijds klinkt en bovendien voldoet aan het torenhoge verwachtingspatroon dat nu eenmaal wordt opgeroepen wanneer een plaat wordt uitgebracht op het Excelsior label. Het debuut van Tim Knol is een plaat met de tijdloze en licht melancholieke popsongs waar Excelsior al zo lang het patent op heeft. Het zijn popsongs vol invloeden uit de country, folk, rock en pop, die opvallen door het spelplezier van de uitstekende muzikanten die Tim Knol op zijn debuut om zich heen heeft verzameld en door Knol’s bijzonder aangename stemgeluid. Het merendeel van de songs op dit debuut hoef je maar één keer te horen om te kunnen concluderen dat Tim Knol een exceptioneel songwriter is, die niet alleen zijn klassiekers kent (de goedgevulde platenkast van zijn ouders heeft hij zo te horen meerdere keren omgekeerd), maar ook in staat moet worden geacht om te vernieuwen. Tim Knol heeft een plaat gemaakt die niet alleen gehakt maakt van mijn vooroordelen rond zijn naam, maar die hem ook nog eens schaart onder de meest talentvolle singer-songwriters van het moment. Nationaal en internationaal. Erwin Zijleman
What’s in a name? Voor mij soms meer dan ik zou willen, want hoewel ik het debuut van Tim Knol al een tijdje in huis heb, had ik er tot dusver nog geen noot van gehoord. Iemand die onder de naam Tim Knol een plaat uitbrengt was in mijn beleving misschien goed voor een leuke smartlap of een verdwaalde carnavalskraker, maar niet voor een plaat die er toe doet. Het is onzin, ik weet het. Misschien klinken namen als Gram Parsons, Jeff Tweedy of Ron Sexsmith voor de gemiddelde Amerikaan minstens net zo suf als Tim Knol voor de gemiddelde Nederlander en hoor je daar ooit iemand over? Deze namen noem ik overigens niet voor niets, want het zijn de namen die bij mij opkwamen bij eerste beluistering van het titelloze debuut van Tim Knol. Op zijn op het Excelsior label (!) verschenen debuut maakt de uit Hoorn afkomstige Tim Knol muziek die zich beweegt op het snijvlak van de country-rock van Gram Parsons, de alt-country van Wilco en de aanstekelijke maar tegelijkertijd eigenzinnige popliedjes van Ron Sexsmith. Bijgestaan door een aantal leden van Johan en voormalig Daryll-Ann voorman Anne Soldaat, maakt Tim Knol muziek die diep is geworteld in de late jaren 60 en vroege jaren 70, maar op hetzelfde moment ook eigentijds klinkt en bovendien voldoet aan het torenhoge verwachtingspatroon dat nu eenmaal wordt opgeroepen wanneer een plaat wordt uitgebracht op het Excelsior label. Het debuut van Tim Knol is een plaat met de tijdloze en licht melancholieke popsongs waar Excelsior al zo lang het patent op heeft. Het zijn popsongs vol invloeden uit de country, folk, rock en pop, die opvallen door het spelplezier van de uitstekende muzikanten die Tim Knol op zijn debuut om zich heen heeft verzameld en door Knol’s bijzonder aangename stemgeluid. Het merendeel van de songs op dit debuut hoef je maar één keer te horen om te kunnen concluderen dat Tim Knol een exceptioneel songwriter is, die niet alleen zijn klassiekers kent (de goedgevulde platenkast van zijn ouders heeft hij zo te horen meerdere keren omgekeerd), maar ook in staat moet worden geacht om te vernieuwen. Tim Knol heeft een plaat gemaakt die niet alleen gehakt maakt van mijn vooroordelen rond zijn naam, maar die hem ook nog eens schaart onder de meest talentvolle singer-songwriters van het moment. Nationaal en internationaal. Erwin Zijleman