Hanne Hukkelberg - Featherbrain

Hoewel de Noorse singer-songwriter Hanne Hukkelberg het de luisteraar zeker niet makkelijk maakt, kijk ik toch iedere keer weer uit naar haar platen. Om vervolgens te constateren dat haar nieuwe plaat weer totaal anders klinkt dan zijn voorganger, maar na enige gewenning toch weer weet te overtuigen. Het gebeurde me met haar vorige twee platen, het folky en jazzy Rykestraße 68 uit 2007 en het veel stevigere en eclectische Blood From A Stone uit 2009, en het gebeurt me met de nieuwe plaat van de Noorse, het deze maand verschenen Featherbrain. Als ik heel eerlijk ben vind ik het debuut van Hanne Hukkelberg, het in 2005 verschenen en sprookjesachtige Little Things, nog altijd het mooist, maar de andere drie platen volgen op bescheiden afstand. Van deze platen is Featherbrain waarschijnlijk de lastigst te doorgronden plaat. De vierde plaat van Hanne Hukkelberg is een vat vol tegenstrijdigheden. Het is een plaat die invloeden van zijn drie voorgangers combineert in songs die behoren tot de meest toegankelijke en de meest experimentele muziek die Hanne Hukkelberg tot dusver heeft gemaakt. Hier en daar hoor je een refreintje dat zo de basis zou kunnen vormen voor een toegankelijk popliedje, maar dit wordt onmiddellijk gecompenseerd door fors uithalende gitaren, zware ritmes of wereldvreemde elektronica. Ook in vocaal opzicht is Featherbrain een plaat van uitersten. Hanne Hukkelberg laat op Featherbrain meerdere keren horen dat ze best een toegankelijk popliedje kan zingen, maar hiernaast is het ook nog altijd de Scandinavische ijsprinses waarmee vergeleken de zang van Björk opeens heel gewoontjes klinkt. Featherbrain is hierdoor zeker geen plaat die je op een lome zondagochtend op zet en ook geen plaat die het lekker doet op de achtergrond of in de auto. Featherbrain is een plaat vol geheimen die je het makkelijkst ontrafelt wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert. Dit is zeker in het begin geen makkelijke of zelfs aangename opdracht, maar na verloop van tijd valt er steeds meer op zijn plek en openbaart zich de ware schoonheid  van de muziek van Hanne Hukkelberg. Featherbrain zal nooit een plaat worden voor liefhebbers van aangenaam voortkabbelende folkpop, electropop of jazzpop, maar een ieder die een beetje avontuur en experimenteerdrift in de muziek wel kan waarderen is bij Hanne Hukkelberg zeker aan het juiste adres. Zelf heb ik, ook voor Hanne Hukkelberg begrippen, erg lang moeten wennen aan Featherbrain, maar inmiddels ben ik helemaal om en koester ik dit bijzondere plaatje voor bijzondere momenten. Erwin Zijleman