The Fate Of The World Depends On This Kiss van Whitehorse heb ik inmiddels al heel wat weken en misschien zelfs al wel maanden liggen en vind ik ook al heel wat weken (of maanden) een geweldige plaat. Waarom ik er tot dusver niets over heb opgeschreven? Ik zou het niet weten, al sluit ik zeker niet uit dat ik deze plaat stiekem helemaal voor mezelf wilde houden. Whitehorse is een Canadese band waarvan de spil wordt gevormd door Melissa McClelland en Luke Doucet. Beiden ken ik nog als soloartiest, in welke hoedanigheid met name Luke Doucet behoorlijk wat indruk wist te maken met een paar prima platen. Een paar jaar hebben de twee de krachten zowel op het muzikale als het amoureuze vlak verenigd, wat vorig jaar een Whitehorse EP en nu een volwaardig debuut heeft opgeleverd. De EP ken ik niet, maar The Fate Of The World Depends On This Kiss (prachtige titel ook) is een bijzonder fraai visitekaartje. Whitehorse zal in de meeste gevallen in het hokje roots worden geduwd, maar daar past The Fate Of The World Depends On This Kiss niet volledig in. Persoonlijk beluister ik de plaat van Whitehorse inmiddels als een rootsy remake van Rumours van Fleetwood Mac. Daar zal lang niet iedereen het mee eens zijn, maar ik hoor bij beluistering van The Fate Of The World Depends On This Kiss van Whitehorse een briljante popplaat. De kwaliteit van de songs is angstig hoog, de stemmen van Melissa McClelland en Luke Doucet wisselen elkaar prachtig af maar vullen elkaar als het moet ook prachtig aan, de instrumentatie op de plaat klopt helemaal en boven alles vormen de songs op de nieuwe plaat van Whitehorse een soort organische eenheid. Allemaal dingen die ik ook in Rumours bewonder, al klinkt deze klassieker uiteindelijk toch heel anders dan The Fate Of The World Depends On This Kiss. Whitehorse is veel meer een rootsband dan Fleetwood Mac en maakt hier geen geheim van. In muzikaal opzicht doet het af en toe wel wat denken aan Calexico (zeker wanneer de geweldig klinkende gitaren een zuidelijk twang geluid laten horen), maar wanneer je luistert naar de vocalen en naar de bijzonder toegankelijke songs blijft er van deze vergelijking weinig tot niets over. Whitehorse verrast op The Fate Of The World Depends On This Kiss met de ene na de andere prachtsong. Het zijn songs die je bij eerste beluistering al een aantal decennia lijkt te kennen en ook al een aantal decennia koestert. De muziek van Whitehorse bevat flink wat invloeden uit de 70s, maar stiekem verstoppen Melissa McClelland en Luke Doucet zoveel stijlen dat het te ver gaat om The Fate Of The World Depends On This Kiss met het etiket 70s retro te beplakken. The Fate Of The World Depends On This Kiss is als je het mij vraagt een van de betere platen van 2013 en kan zomaar uit groeien tot een klassieker. Ik zet hem voor de zoveelste keer op en weer is het 12 tracks lang genieten. Ik weet wel wat er straks hoog in mijn jaarlijstje staat en dit verdient navolging. Ben ik door de hitte bevangen eerder deze week? Nee hoor, luister maar eens naar deze fantastische plaat. Erwin Zijleman