Eefje de Visser - Het Is

Ook het afgelopen jaar is weer naarstig gezocht naar de beste singer-songwriter van Nederland. Het levert zo nu en dan bijzondere talenten op, maar of ze ooit tot de betere singer-songwriters van Nederland gaan behoren zal de tijd leren. Eefje de Visser behoort inmiddels een aantal jaren tot deze selecte groep. Ze won in 2009 de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriters en maakte de belofte vervolgens meer dan waar met haar in 2011 verschenen debuut De Koek. Ik geef eerlijk toe dat het debuut van Eefje de Visser mij bij de release volledig is ontgaan, maar toen ik de plaat ongeveer een jaar later oppikte was ik aangenaam verrast door de bijzondere muziek van de Nederlandse singer-songwriter. Tweeënhalf jaar na De Koek verschijnt Het Is en de tweede plaat van Eefje de Visser is als je het mij vraagt een ware sensatie. Wat bij beluistering van Het Is opvalt is dat Eefje de Visser totaal anders klinkt dan haar collega’s. Het Is heeft heel soms wel iets van Spinvis en ook Roosbeef komt heel af en toe voorbij, maar daarmee houdt het vergelijken ook meteen op. Het Is valt op door een uiterst sobere instrumentatie, waarin spaarzame bijdragen van gitaar en piano slechts hier en daar verder worden aangekleed met vooral percussie (al dan niet elektronisch en al dan niet opzwepend). De ware kracht van de muziek van Eefje de Visser schuilt echter in haar bijzondere manier van zingen en haar mooie stem. Ik ben over het algemeen licht tot zwaar allergisch voor Nederlandstalige popmuziek. Deze allergie wordt vooral veroorzaakt door de wijze waarop Nederlandse muzikanten die in de moerstaal zingen denken te moeten articuleren. Zelfs bij de gemiddelde logopedist moet het nadrukkelijk zingen van punten en komma’s en het overdreven articuleren zo af en toe op de lachspieren werken, maar ik kan er absoluut niet tegen en krijg vrijwel onmiddellijk rode vlekken. Eefje de Visser gebruikt geen punten en komma’s en articuleert nauwelijks. Het is een verademing. De fluisterzachte zang van de Nederlandse singer-songwriter is betoverend en melodieus en klinkt hierdoor bijna als een instrument. De teksten zweven hier aangenaam om heen en zullen uiteindelijk vrijwel iedere muziekliefhebber weten in te pakken. Het wapenarsenaal van Eefje de Visser lijkt door de uiterst sobere instrumentatie en haar niet erg variërende zang niet erg groot, maar de twaalf liedjes op Het Is pakken je allemaal moeiteloos in en blijken, zeker wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert, van een bijna onwerkelijke schoonheid. Het Is is vergeleken met De Koek een behoorlijk ingetogen en ook donkere plaat. Het tempo ligt laag en de sfeer is broeierig of zelfs beklemmend. Het maakt van Het Is zeker geen makkelijke plaat, maar iedereen die vatbaar is voor de impact van dit soort muziek zal genadeloos worden gegrepen door de nieuwe plaat van Eefje de Visser. Het Is behoort absoluut tot het beste dat dit jaar in Nederland is verschenen, maar ook buiten de eigen landsgrenzen zijn maar weinig platen verschenen die qua avontuur en betovering kunnen tippen aan de tweede van Eefje de Visser. Diepe bewondering is op zijn plaats. Erwin Zijleman