Travis - Where You Stand

De Schotse band Travis wordt vaak ten onrechte in de categorie one hit wonders ingedeeld. De band oogstte weliswaar het meeste succes met haar tweede plaat The Man Who, maar ook de meeste andere platen van de band uit Glasgow zijn zeer de moeite waard. Met The Man Who maakte Travis in 1999 een ware klassieker. Het is een klassieker die bij velen vooral is blijven hangen vanwege de aanstekelijke singles Why Does It Always Rain On Me? en Driftwood, maar The Man Who bevat ook een aantal ingetogen prachtsongs, die behoren tot de mooiste popsongs die ik ken. Dat The Man Who al enkele jaren het meest beluisterde album op mijn iPod is, is dan ook geen toeval. Na het uitstekende maar compleet genegeerde Ode To J. Smith uit 2008 leek het doek te vallen voor Travis en was de weg vrij voor een solocarrière van zanger Fran Healy, maar met Where You Stand is de Schotse band terug van weg geweest. Where You Stand is, net als al zijn voorgangers, een plaat die makkelijk weet te overtuigen. Travis heeft vanaf haar debuut het patent gehad op lekker in het gehoor liggende popliedjes die putten uit zes decennia Britse popmuziek en is het maken van dit soort popliedjes nog steeds niet verleerd. Ook Where You Stand staat weer vol met popliedjes waarop grote bands als Coldplay en Snow Patrol alleen maar heel jaloers kunnen zijn. Op Where You Stand kiest Travis nauwelijks voor de wat experimentelere en atmosferische popliedjes die op The Man Who zoveel indruk maakten (alleen de afsluitende track komt in de buurt) en domineren de perfecte popliedjes. Over perfecte popliedjes wordt nog wel eens denigrerend gedaan, maar als je er twee handen vol op een plaat weet te zetten is dat als je het mij vraagt een prestatie van formaat. Dat de Schotten op hun comeback plaat schaamteloos teruggrijpen op het geluid van hun eerste platen en niet zijn gericht op vernieuwen (wat op Ode To J. Smith wel het geval was) vergeef ik Travis dan ook graag. Where You Stand is een eersteklas feel good plaat vol geweldige popliedjes. Het zijn popliedjes die de mosterd halen bij een heel legioen geweldige Britse bands, maar het zijn ook popliedjes die het onmiskenbare Travis stempel bevatten. Fran Healy is nog altijd een geweldig zanger en de instrumentatie is wederom stemmig en verzorgd. In tegenstelling tot The Man Who 14 jaar geleden, is Where You Stand misschien geen plaat om heel druk over te doen, maar het is wel een plaat die een brede glimlach op je gezicht tovert. Is dat genoeg om de comeback plaat van Travis uit te roepen tot een krent uit de pop? Ik vind van wel. Erwin Zijleman