De Britse singer-songwriter Bill Fay bracht in 1971 twee platen uit. Zijn titelloze debuut en met name Time Of The Last Persecution werden in kleine kring de hemel in geprezen en in één adem genoemd met platen van grootheden als Bob Dylan, Nick Drake en Leonard Cohen. Bill Fay leek zich te scharen onder de grote singer-songwriters van zijn generatie, maar door mismanagement raakten zijn platen al snel in de vergetelheid en werd zijn derde plaat zelfs niet eens meer uitgebracht (pas in 2004 verscheen Tomorrow, Tomorrow and Tomorrow alsnog).
Toen decennia later de muziek uit de jaren 70 werd herontdekt groeiden beide platen van Bill Fay uit tot cultklassiekers en werden muzikanten als Wilco’s Jeff Tweedy fan van de muziek van Bill Fay.
Het inspireerde Bill Fay tot een heuse comeback op het podium, waarna hij met producer Joshua Henry en muzikant Matt Deighton de studio indook. In de studio kregen ze al snel gezelschap van de nodige gastmuzikanten, onder wie een regiment strijkers en de al eerder genoemde Jeff Tweedy.
Het leverde in de vorm van Life Is People een even verrassende als overtuigende comeback op. Het knappe van de comeback van Bill Fay was dat de plaat overduidelijk was geworteld in de vroege jaren 70, maar desondanks ook een aantal decennia later nog urgent en essentieel klonk.
Nog geen drie jaar na Life Is People is Bill Fay terug met Who Is The Sender? en herhaalt hij het kunststukje van een paar jaar geleden nog eens. Who Is The Sender? werd voor een belangrijk deel met dezelfde muzikanten gemaakt als zijn voorganger en heeft opnieuw Joshua Henry als producer.
Ook qua songs sluit Who Is The Sender? aan op zijn zo bewierookte voorganger. Bill Fay maakt nog altijd prachtig ingetogen songs. Het zijn songs die beginnen met mooi pianospel en doorleefde vocalen, waarna met name strijkers of soms een behoorlijk groots orgzette orkestratie zorgen voor een flinke dosis extra melancholie en warmte.
Ook bij beluistering van Who Is The Sender? zal je het idee hebben dat je naar een plaat uit de vroege jaren 70 luistert en wat is het weer een mooie en bijzondere plaat. Het is wederom geen plaat die in de jaren 70 is blijven steken, wat duidelijk wordt wanneer Bill Fay de gitaren eens laat gieren of wanneer de muzikant flirt met flarden progrock en psychedelica.
Het is wederom geen plaat om heel vrolijk van te worden, want Bill Fay schept ook op zijn nieuwe plaat weer bakken melancholie over je heen. Het is melancholie die dit keer is verpakt in nog net wat intiemere songs en het zijn songs die stevig aankomen. Who Is The Sender? is zo’n plaat die steeds weer voor kippenvel zorgt. Het is zo’n plaat die steeds dieper onder de huid weet te kruipen en je hierdoor heel snel heel dierbaar is.
Natuurlijk missen we dit keer de verrassing van een comeback na meer dan 40 jaar, maar Who Is The Sender? maakt de net wat mindere verrassing goed met nog betere songs. Bill Fay is inmiddels aardig op leeftijd, maar hij schrijft nog altijd songs van een niveau dat alleen de allergrootsten gegeven is.
Het oeuvre van Bill Fay bleef in de jaren 70 helaas veel te klein, maar het prachtige Life Is People en het wat mij betreft nog mooiere Who Is The Sender? maken veel goed. Ook de nieuwe plaat van Bill Fay dreigt weer wat onder te sneeuwen in het enorme aanbod van het moment, maar geloof me, dit is één van de belangrijke releases van het jaar. Wat een prachtplaat. Erwin Zijleman
cd 
2 LP's