The Weepies is een man-vrouw duo uit Cambridge, Massachusetts, dat inmiddels een jaar of 15 aan de weg timmert. Deb Talan en Steve Tannen maakten tussen 2004 en 2010 vier mooie, vrijwel over het hoofd geziene en wat onderschatte platen vol zonnige popliedjes die over het algemeen in het hokje folkpop werden geduwd. De afgelopen jaren was het wat stil rond het duo. Dat had deels te maken met de gelukkige omstandigheid dat de twee samen een kind kregen, maar hiernaast werd Deb Talan ook getroffen door borstkanker, wat een donkere schaduw wierp over het prille geluk.
Inmiddels is de kleine telg van de Weepies de luiers ontgroeid en is Deb Talan gelukkig voldoende hersteld om weer muziek te kunnen maken. Het zijn tropenjaren geweest voor The Weepies en dat hoor je op de nieuwe plaat van het tweetal, Sirens.
Ook Sirens bevat een aantal van de uiterst zonnige en zorgeloze folky popliedjes waarop het duo in het verleden het patent had, maar The Weepies klinken op Sirens vooral serieuzer en meer ingetogen dan voorheen. Het zorgt voor een wat afwisselendere plaat dan zijn voorgangers en dat is een pré.
Sirens bevat een aantal songs waarop Deb Talan en Steve Tannen de vocalen delen en een aantal songs waarin een van de twee de vocalen voor zijn of haar rekening neemt. Het zijn buiten een aantal zonnige en wat uitbundigere songs, vooral uiterst ingetogen songs. Deb Talan en Steve Tannen zijn getekend door de zware jaren die achter hen liggen en dat hoor je in de songs die net wat donkerder en emotioneler zijn dan we van het tweetal gewend zijn.
Het gaat zeker niet ten koste van de kwaliteit van de muziek van The Weepies. Integendeel zelfs. Sirens is als je het mij vraagt de meest overtuigende plaat van The Weepies tot dusver, mede omdat de plaat niet alleen vermaakt, maar ook diepgang en emotie laat horen.
Als liefhebber van vrouwenstemmen heb ik een duidelijke voorkeur voor de songs waarin Deb Talan de meeste vocalen voor haar rekening neemt. Het zijn overigens ook de meest intieme en meeslepende songs op de plaat, al is er met de songs met een hoofdrol voor Steve Tannen ook niets mis.
Net als op hun vorige platen grossieren The Weepies ook op Sirens weer in knap in elkaar stekende en makkelijk in het gehoor liggende popsongs. Zelfs wanneer het tweetal aan de haal gaat met Tom Petty’s Learning To Fly, weet het iets toe te voegen, wat knap is.
Sirens is vanwege de toegankelijke songs, de mooie stemmen en de sfeervolle instrumentatie een geweldige plaat voor een lome zondagmorgen, maar meer dan in het verleden komt de muziek van The Weepies ook op andere momenten uitstekend tot zijn recht. De instrumentatie is overigens niet alleen sfeervol, maar ook buitengewoon fraai. The Weepies wisten dit keer een flink aantal zeer gelouterde muzikanten de studio in te krijgen en dat hoor je. De prachtige vocalen maken het in combinatie met goede songs en meer dan voldoende emotie en doorleving helemaal af.
Sirens is de beste van The Weepies tot dusver. Iedereen die de vorige platen van het tweetal kent, weet dat dit iets betekent. Het feit dat Deb Talan inmiddels genezen is verklaard betekent ook nog eens dat The Weepies nog vele jaren vooruit kunnen. Uitstekend nieuws als je het mij vraagt. Erwin Zijleman
cd 
LP