Liefde voor symfonische rock uit de jaren 70 wordt inmiddels door veel muziekliefhebbers afgedaan als een jeugdzonde, maar persoonlijk kan ik nog steeds erg genieten van de muziek die ik inmiddels al weer enkele decennia geleden koesterde en me ervoor schamen doe ik zeker niet. Het genre hou ik al lang niet meer bij, maar de klassiekers van met name Yes, destijds mijn favoriete band, weet ik nog steeds met enige regelmaat te vinden.
Wanneer ik denk aan Yes, denk ik vooral aan Yessongs uit 1973. In een tijd waarin dubbele live-LP’s behoorden tot de standaarduitrusting van iedere zichzelf respecterende rockband, zocht Yes de overtreffende trap met een uit 3 LP’s bestaande live-plaat.
Yessongs heb ik zo vaak gedraaid dat ik het wat zompige geluid op de LP’s die nog altijd prominent in de kast staan weet aan slijtage, maar ook in digitale vorm klinkt het album niet best.
Alleen daarom is het goed nieuws dat Yes onlangs het uit maar liefst 14 schijven bestaande Progeny: Seven Shows From Seventy-Two uitbracht. Het is een vlag die de lading uitstekend dekt, want Progeny: Seven Shows From Seventy-Two bevat registraties van 7 shows en al deze shows stammen uit 1972 en werden in oktober en november van het betreffende jaar opgenomen in Canada en de Verenigde Staten. Het is de tour die een jaar later ook zou leiden tot Yessongs wat Progeny een mooi alternatief maakt voor de live-klassieker uit het oeuvre van Yes.
Yes klinkt in 1972 als een gelouterde band, maar feitelijk stond de band in een deels nieuwe bezetting op het podium. Zanger Jon Anderson, gitarist Steve Howe en bassist Chris Squire draaiden al even mee, maar toetsenist Rick Wakeman was pas een jaar van de partij, terwijl drummer Alan White pas een aantal maanden deel uit maakte van de band. Het leverde uiteindelijk de beste bezetting van de band op, maar op Progeny: Seven Shows From Seventy-Two klinkt de band ook nog fris en buitengewoon gedreven.
Alle shows die deel uitmaken van deze imposante box hebben een vergelijkbare tracklist en het is een tracklist die voor een belangrijk deel overlapt met die van Yessongs, wat betekent dat alle klassiekers uit de beginjaren van de band voorbij komen. Progeny: Seven Shows From Seventy-Two is hierdoor vooral interessant voor de fanatieke fans van de band, al vind ik het persoonlijk ook wel wat hebben om zeven volledige shows te beluisteren.
De zeven shows zijn overigens ook als aparte uitgaven te verkrijgen en hiernaast is er ook nog een release met de beste versies (maar wie bepaalt dit?) van de songs van de set uit 1972.
Het ziet er allemaal mooi uit, maar het belangrijkste is natuurlijk dat Progeny: Seven Shows From Seventy-Two geweldig klinkt, waardoor het niet zoveelste live-album van Yes is (de band heeft er inmiddels heel wat uitgebracht en bracht ook de laatste jaren nog flink wat live-platen uit), maar een live-album dat kan concurreren met het legendarische Yessongs.
Voor iedereen die Yessongs net zo heeft gekoesterd als ik, of nog steeds koestert, bevat Progeny: Seven Shows From Seventy-Two op zich weinig nieuws, maar toch kon ik het niet laten om alle concerten te beluisteren en ik moet zeggen dat het, mede door de veel betere geluidskwaliteit, smullen was en is. Mooie en waardevolle release dus. Erwin Zijleman
box-set 
2 cd's 3 LP's