Het is al weer meer dan 10 jaar geleden dat ik kennis maakte met de bijzondere muziek van Colleen. Het alter ego van de Franse muzikante Cécile Schott debuteerde in 2003 met het ongrijpbare Everyone Alive Wants Answers en kwam in 2005 op de proppen met het al even moeilijk te doorgronden The Golden Morning Breaks. Na haar tweede plaat ben ik Colleen uit het oog verloren, maar onlangs verscheen ze weer op de radar met haar nieuwe plaat Captain Of None. In de tussenliggende periode maakte Colleen ook nog een aantal platen.
De nieuwe plaat wordt door haar platenmaatschappij omschreven als haar meest toegankelijke plaat tot dusver. Het is misschien nog waar ook, maar met toegankelijke popmuziek heeft ook Captain Of None heel weinig te maken, waardoor de aanprijzingen van de platenmaatschappij vooral op de lachspieren werken.
Hoe ontoegankelijk of weinig toegankelijk de muziek van Colleen is hoor je direct in de instrumentale openingstrack waarin unieke klanken een sprookjesachtig maar ook ongrijpbaar klankentapijt neerleggen.
Ook op de rest van Captain Of None domineert een instrumentarium dat ik best uniek durf te noemen. Colleen bespeelt op Captain Of None de viola da gamba; een snaarinstrument dat moet worden gezien als de missing link tussen de cello en de gitaar. Het is een instrument dat prachtige dromerige klanken voortbrengt, maar dat je door het grotere aantal snaren ook meer dan eens compleet op het verkeerde been zet.
Het unieke geluid op van de viola da gamba wordt Captain Of None gecombineerd met al even bijzonder klinkende elektronica en met de mooie zweverige vocalen van Cécile Schott; hier en daar aangevuld met opvallende ritmes.
Dat levert in een aantal songs nog een redelijk toegankelijk geluid op, dat klinkt als Enya zonder valium, maar over het algemeen ligt Captain Of None zeker in eerste instantie behoorlijk zwaar op de maag.
De nieuwe plaat van Colleen is een plaat die je moet leren waarderen. Luister net zolang naar de intrigerende muziek van Colleen tot je de verbazing voorbij bent. Als dat eenmaal is gelukt, blijkt dat de muziek van Colleen een hypnotiserende uitwerking kan hebben. Een voor een weten de bijzondere songs op Captain Of None je vervolgens te veroveren. Dat gaat het makkelijkst wanneer Colleen op de proppen komt met songs die zich enigszins houden aan de conventies van de popsong, maar ook wanneer Colleen zich uitsluitend buiten de gebaande paden begeeft, maakt ze muziek die je wilt kunnen doorgronden. Na vele luisterbeurten kan ik nog steeds niet uit de voeten met alle tracks op Captain Of None, maar de plaat bevat inmiddels ook een aantal songs die me dierbaar zijn.
Het aangename en bijzondere van de muziek van Colleen is dat je niet hoeft te associëren met de muziek van anderen. Captain Of None lijkt op geen enkele andere plaat die ik heb, waardoor ik me met volledige aandacht kan onderdompelen in het unieke muzikale universum van Colleen. Het is een universum waarin niet iedereen zich thuis zal voelen, maar als je eenmaal een zwak hebt voor de muziek van Colleen blijken haar platen na lange gewenning uiterst verslavend. Zo ook Captain Of None. Erwin Zijleman
cd 
LP