Voor het opnemen van haar debuut toog ze naar Austin, Texas, alwaar ze de studio in mocht met een aantal gelouterde blues muzikanten.
Deze muzikanten zetten op het titelloze debuut van Ina Forsman een geluid neer om van te watertanden. Het is een geluid dat bestaat uit gelijke delen soul en blues en hier en daar een beetje jazz en het is een geluid dat vraagt om een zangeres die heel stevig in haar schoenen staat.
Nu zijn er wel vaker piepjonge zangeressen die dit aan blijken te kunnen (denk aan het geweldige debuut van Joss Stone of het pas later gewaardeerde debuut van Amy Winehouse), maar het blijft toch een uitzondering. Alle reden dus om heel druk te doen over het debuut van Ina Forsman, want kan deze jonge Finse zangeres zingen.
De ouwe rotten die haar debuut inkleuren kunnen heerlijk uitpakken, maar meestal geven ze Ina Forsman alle ruimte. De Finse zangeres vult deze ruimte prachtig in met vocalen die uit durven te halen, maar die ook niet bang zijn voor ingetogen passages.
Ina Forsman schreef zelf de meeste songs voor haar debuut, maar het hadden ook allemaal soul- of blues klassiekers uit vervlogen tijden kunnen zijn, wat iets zegt over haar talent.
Wat ik uiteindelijk nog het knapst vind aan deze plaat is dat Ina Forsman op haar debuut nooit teveel op de voorgrond probeert te treden met overdreven uithalen of net wat teveel stembuigingen en ook geen enkele poging doet om hitgevoelige muziek te maken. De jonge Finse zangeres zingt uiterst functioneel, maar iedere noot is raak en tradities worden prachtig in ere gehouden.
Het titelloze debuut van Ina Forsman laat minstens net zoveel potentie horen als de platen van Amy Winehouse, maar hopelijk kunnen we wat langer van haar genieten. Dat Ina Forsman een hele grote gaat worden is na beluistering van haar debuut wel duidelijk. Erwin Zijleman
